Hyunjin? ~Hyunin

9

Bizimkiler gideli 2 saat olmuştu. Sıkıntıdan ölmek üzereyim. Annem televizyon da anlamadım şeyler izliyodu bende yanında uzanmış diziyi anlamya çalışıyordum.

"Nasıl şimdi bu adam karısını onun kız kardeşiyle mi aldattı kızın kardeşi de adamın babasıyla mi bu nasil dizi"

"Sus sus duyamıyorum senin yüzden"

Boyle dizi mi olur amk. Ayağa kalktım "Anne ben dışarı gidiyorum"

"Tamam tamam" odama gidip üstümü değiştim. Evden çıkıp sahile gitmeye başladım. Sahile benim çok huzur veren bi yerdi. O yüzden oraya giderdim

Sahile geldimde Hyunjinleri gördüm. Sesizce onlardan biraz uzağa oturdum. Deniz yerine Hyunjini izliyordum çok güzeldi.  Aniden benim tarafa baktı kafamı anında önüme çevirdim. Umarım o kadar da dikkat etmemiştir. Yavaşça kafamı çevirdim de Chan Hyung geliyordu. Gelip yavaşça yanıma  oturdu. Başımı aşağı eğip oturuyordum

"Jeongin iyi misin?" Sesi çok yumuşak çıkmıştı Felix doğru adımı seviyor

"Hmhm" elini bileklerime götürdü yavaşça

"Jeongin neden yaptın bunu kendine" Sesi çok üzgün çıkıyor du

"Bak bizim şu mal Hyunjini dinleme lütfen çok gereksiz konuşur bazen o yüzden lütfen kendine bunu yapma" Bana sarılıp gitmişti yanımdan. O gittik de 5 dakika sonra Hyunjin buraya doğru geldini gördüm. Hemen ayağa kalkıp ordan gittim. Yeniden küfür duymaya hazır diyilim ben.

Eve geldimde annem yine o dizilerini izloyodu. Ben ordan hiç bisey anlamadım amk kim kimi aldatıyor kimin eli kim neyse aaa

Odama gidip üstümü değiştim grupda biraz konuştuk yine. Telefonu kenara koyduk da saatin 00:00 oldunu gördüm gülümsedim. Kulaklıkları mi takıb şarkı dinlemeye başladım. Bi berbat gün daha bitmişti. Hyunjin bana berbat davrandı bir gün daha bitmişti. Onlarız bi gün daha. 9 yıl oldu koskoca 9 yıl. Şaka gibi 9 yıldır yoklar. Özledim deli gibi hatta. Bu okula ilkez gelimde çok korkmuştum her kesden her şey den Hyunjine çarpmıştım yine. Sonra bana o güzel gülüşünü sundu. Yıllar sonra o gülüşte çok güvende his ettim kendimi

Ama o gülüş sonra benimle alay etti. Canımı çok acıtıyor du bu. Nefes almamaya başladım aniden. Anında cami açıp kafamı dışarısını çıkardım. Derin derin nefes almaya başladım 20 dk falan sonra kendime geldim sonra da gidip uyudum.

🫂🫂🫂

Öğlen saatlerinde uyanmıştım yeniden. Ama yatağımdan kalkmıyor dum. Annem zaten şuan işte o yüzden kalkmam da sorun yok. Kaç saat tavanla bakıştıksa tavan konuşmaya başladı. Delirdim. Kalkıp mutfağa gidip su içip geri uzandım. Bütün gün dizi izledim. Annem gelmişti sonunda

"Ne ayı gibi yatiyosun kalk sana"

"Niye ya rahatım ben"

"Jeong sana bi çakarım"

"Yoo sen bana kıyamazsın kaç yıldır kıyamıyosun"

"Şimdi kıyarım bi güzel"

"Sen nasıl yüce Jeong a kiyarsin" çok isteksiz konuşmuştum

"Hadi yemeğe"

"Yedim ben"

"Yalan atma"

"Gerçekten mi?"

"Evet evet" annem çok üstüme düşmeyip odandan gitti. Depresif bi haldey dim. Gerçekten yıllardır duydum laflar o söyleyince acıtıyor canımı daha çok acıttı

Berbat hiss ediyorum hiç olmadım kadar ve iğrenç. Gerçekten gülüp eğlenmem gerekiyor benim. İğrençsin Yang Jeongin hemde çok

🫂🫂🫂

Gecenin bi saati ayıldım telefonun sesi yüzünden. Kim arıyor beni amk Hyunjin mi ne acıtım

"Alo?"

"Senden nefret ediyrim"

"Biliyorum"

"Kendine zarar vermişsin duydum. Güçsüz. Neden kendini öldürmedin  Ha!!"

"Ö-özür dilerim"

"ÖZÜR DILEMEN BISEY DEĞİŞTİRMİYOR. SENDNE NEFRET EDİYORUM VE İĞRENİYORUM. LÜTFEN YANIMA YAKLAŞMA BI DAHA" Suratıma kapadi telefonu.

Ağlıyordum. Berbat hiss ediyorum. Yada iğrenç. Neden her kes bana böyle yapmak zorunda. Babam,Hyunji, eski arkadaşlarım. Ben bu kadar mı iğrençim? Duzgun adam olmak için çok çabaladım ama boşa gitmiş hepisi. Asla kendimi degisemiyicem. Sen busun Jeongin iğrenç ve berbat ötesi.

Hyunjin asla senin gibi biriyle olmuyucak. Hiç kimse seni sevmiyicek. Bu kadar berbat olmamalıydın. Özür dilerim her kesden. Ağlayarak uyudum

🫂🫂🫂

"DEFOL GIT BURDAN" Noluyo sabah sabah. Elimi yüzümü yıkayıp aşağı indim

"Anne noldu saba-" duraksadim. O neden burda suan

"Jeongin odana git" Hiç bisey söylemiyodum

"Aa neden ki canım oğlum Jeongin görmeye geldim" Pis pis sırıtarak söyledi

"B-ben senin oğlun diyilim artık"

"Benden hala da korkuyorsun Jeongin" güldü. " Her çocuk babasından korkar"

"O SENIN ÇOCUĞUN DIYIL"

"KES SEN"

"SUSUN" Kavgalardan bikmistim artık

"A küçük Jeongin büyümüşte bize bağırıyor artık" sinirle yanıma yaklaştı. Tokat attı suratıma.

" SEN NAPTINI SANIYORSUN"

"KES SENDE" kapıya doğru gitti

"Bi daha gelicem buraya " diyip defol du. Annem ağlıyordu. Ona sarıldım.

"Sakin ol anne her sey geçti"

"Özür dilerim Jeong"

"Özür dileme anne çünkü diliyicek bisey yapmadın hadi kendini toparla" 20 dk falan sonra annem kendisini toparlayıp işe gitti

Kendimi koltuğa atıp ağlamaya başladım. Tokatti yere elimi götürdüm. Yanağım acımıyor. Hiç bi yerim artık acımıyor. Hyunjin den vazgeçmem lazım di. Ama olmuyor. Her şey den bıktım. Ayağa kalkıp üstümü değiştim. Dışarı çıktım mezarlığa doğru yürüyordum.  Geldim de ayaklarım ezbere bildi yolu gitmeye başladı.

Yang Joon Seo  Yang Min Sung

"Selam" burukca gülümsedim

"Her kes yeniden benden nefret etmeye başladı. Çok kötü bu hiss. Abi biliyomusun babam geldi bu gun. Tokat  attı bana. Acıtmadı. Alıştım sanırım o yüzden.  Sizi çok özledim" Ağlamaya başladım

"Senin dedin gibi güçlü olmaya çalışıyorum ama çok zor. Biliyosun Hyunjini seviyorum ama o bana berbat davranıyor. Hep sizin benim yüzünden öldünüzü söylüyor. Doğru söylüyor biliyorum ama canım çok acıyor" 

Bi kaç orda konuşup ağlamıştım. Geri eve gittim. Sonra boş boş uzandım zaten

Nasıl bi bölüm oldu??