Till He Met Her

Prologue

Theo's POV

Tsk. Bakit ako nandito ngayon sa isang probinsya? Dahil pinarusahan ako ni daddy sa mga kalokohan ko dati. Yes, I'm a prankster. Marami rin mga magulang ang nagagalit sa akin dahil ginagawa ko sa mga anak nila. Kasalanan ko bang madali mabiktima ang mga anak nila? Hindi rin sila nagiingat, eh. At kaya rin ako pinadala dito para patunayan kay daddy na kaya kong i-manage ang company namin. Noong bata pa lang ako gusto ko na talaga ang magtrabaho sa company namin. Oh, 'di ba, bata pa lang iyon agad ang iniisip.

Dahil nga wala rin akong kilala dito kaya magisa lang ako at ngayon lang ako lumabas ng bahay. Nakikita ko rin kung gaano kahirap ang mga trabaho dito.

Pero ugh...

Ano ba koneksyon ng company namin sa mga trabaho ng mga tao dito? Magsasaka, mangingisda... 'Di naman ito ang negosyo namin para pagaralan ko ang tungkol dito. Ano ba kasi ang iniisip ni daddy?

Lumingon ako noong may kumalabit sa akin at nakita ko ang isang babae. "Bago ka lang ba dito? Ngayon pa lang kasi kita nakita."

"Matagal na ako dito pero ngayon pa lang ako dumaan sa lugar na ito."

"Ako nga pala si Zia. Ano ang pangalan mo?"

Binalik ko na ang tingin sa mga magsasaka. "Is that important?"

"Sungit mo naman."

Sumulyap ako sa kanya. "Fine. I'm Theo."

"Nandito ka rin naman sa bukid kaya tulungan mo rin kami dito."

Namilog ang mga mata ko ng hatakin niya ako papunta sa ibang magsasaka na nagtatanim ng palay. "W-Wait! I don't know how to–"

Siya pa mismo ang nagturo sa akin kung paano magsaka. Ang hirap at nakakapagod.

"Theo, nagdala ako ng meryenda." Sabi niya na kinalingon ko at umupo na siya sa ilalim ng isang malaking puno.

Umupo na rin ako sa tabi niya. "Naririnig ko sa ibang magsasaka na gagraduate ka na sa darating na pasukan."

"Oo. Ang totoo niyan nagbakasyon lang ako dito. Eh, ikaw? Bakit ka nandito?"

Kumuha na ako ng isang tinapay. "Pinarusahan ako ng daddy ko kaya nandito ako ngayon."

"Pasaway ka siguro kaya ka pinarusahan ng daddy mo, 'no?"

"You can say that."

After 12 weeks sanay na rin ako mamuhay sa probinsya at si Zia ang palagi kong kasama dito. Siya lang naman ang naging kaibigan ko.

"Hatid na kita sa inyo." Alok ko. Medyo late na rin at delikado pa kung magisa lang siya uuwi sa kanila.

"Huwag na. Alam kong pagod ka na at kaya ko naman ang umuwi na magisa."

"No, I insist. Delikado sayo ang umuwi na magisa."

"Sino ang magtatangka sa akin? Ang mga aswang?" Natatawang tanong niya.

"I'm serious, Zia. Hahatid kita sa inyo."

"Sige na nga."

Nang makarating na kami kung saan siya nakatira at halata rin na wala siyang kasama dahil walang ilaw sa loob ng bahay.

"Wala kang kasama?" Tinanong ko pa rin siya kahit obvious naman.

"Wala, magisa lang ako. Pasok ka muna." Alok niya sa akin.

Obvious na isang tao nga lang talaga ang nakatira dito dahil isang kwarto lang ang meron. Maliit lang talaga ang bahay niya.

"We've known each other for three months but I still don't know much about you." Sabi ko."

"Alam mo rin naman na graduating ako sa darating na pasukan at nagbabakasyon lamang ako dito."

"Kung nagbabakasyon ka lang dito, bakit ang dami mong alam kung paano mamuhay sa probinsya?"

"Ahhh... dito rin kasi ako lumaki at sa Manila ako ang nagaral ng college."

"Nasaan ang mga magulang mo? Bakit hindi mo sila kasama pumunta dito?"

"Kahit gusto ko silang makasama dito pero hindi pwede dahil may sakit ang tatay kaya kailangan siyang alagaan ng nanay." Kitang kita sa mga mata niya ang kalungkutan. "Hindi ko na nga alam ang gagawin ko ngayon para tulungan sila."

Hinawakan ko ang baba niya at inangat ang mukha nito para tinginan ako. "Huwag ka na malungkot. Gagawa ako ng paraan."

"P-Paano?"

"Basta. Magtiwala ka lang sa akin, Zia."

Bigla na lang gumalaw ang katawan ko at hinalikan ko siya sa mga labi nito. Hindi nga siya umangal dahil tumugon rin siya ng halik. Pinahiga ko siya sa sofa dahilan nasa ibabaw niya ako. Minamasahe ko ang isa niyang dibdib.

"Mmmph... Ahhh..." Ungol niya kaya malaya na akong ipasok ang dila ko sa bibig niya.

Humiwalay lang ako nang kapusin na kami ng hangin.

"Bakit mo ko hinalikan?"

Imbes na sagutin siya ay inangat ko ang damit niya at pinaglalaruan ang kanyang dibdib para makagawa ulit siya ng ingay. Napasinghap ako ng himasin niya ang pagkalalaki ko. Kahit nasa loob ang kaibigan ko pero pakiramdam kong saludo na siya.

Binaba na niya ang zipper ng pantalon ko at nilabas niya ang pagkalalaki. "Harmless ba ito?"

"Tingnan natin kung harmless ba o hindi ang kaibigan ko sayo." Sabi ko at pinasok ko ang isang kamay sa loob ng panty niya.

"Ahhh... Theo."

Dahan-dahan kong pinasok ang pagkalalaki ko sa lagusan niya but damn... ako ang nakauna sa kanya.

Nagising ako may araw na sa labas at wala na si Zia sa tabi ko. Baka nandoon na ngayon sa bukid kaya kinuha na ko na ang mga damit ko.

Pagkagaling ko sa bahay ay naligo ako at dumeretso na ako sa bukid para kausapin si Zia sa nangyari kagabi pero hindi ko siya makita kaya tinatanong sa iba kung nakita ba nila si Zia kaso wala sa kanila nakakita sa kanila.

"Sir Theo, tumawag ho ang daddy niyo at pinapasabi na mamayang gabi na ang balik niyo sa Manila."

Nawala na sa isip ko na tatlong buwan nga lang pala ang usapan namin ni daddy dito at napatunayan ko sa kanya na kaya ko mamuhay.

"Sige, magiimpake na muna ako ng mga gamit ko." Sabi ko at bumalik ulit ako sa bahay para magimpake na ng mga gamit ko.

Bago ako umalis ay bumalik ulit ako sa bahay ni Zia para magpaalam sa kanya pero kahit anong sigaw sa pangalan niya o katok sa pinto ay walang bumubukas sa akin ng pinto.

Nasaan siya?