I took everything for granted. I took you for granted. At ako yung pinakatangang tao for doing that. All you did was to love me, be there for me, pero nagpakain ako sa pressure sa paligid ko... that I ended up... sacrificing you. Sacrificing us. San...
"Sorry... sorry... Jason..." sambit ko literally sobbing in his arms
"Ssshhh"
"Akala ko... akala ko kaya ko na... akala ko... akala ko..."
"Tama na Zia... stop crying" sambit niya slightly pushing me away and I just looked at him biting my lips trying to stop myself
He wiped my tears habang ako naghahabol pa rin ng hinga sa pag-iyak.
"Tama na Zia..."
"Natatakot na ko Jason... baka... baka... pano kung... baka kung ano magawa ko sa sarili ko... manhid na ko... manhid na manhid na ko..."
Huminga lang siya ng malalim bago ulit ako niyakap.
"Halika na. Iuuwi na kita" sambit niya pero ayoko
"Why?"
"Ayoko samin."
"Iuuwi kita sa bahay ko Zia. Let's go"
"H-ha? Teka lang Jason"
"I know how toxic your family is as well at sa nakita ko sa'yo ngayon, I'm not crazy enough to bring you to a place where you can possibly continue to take your life"
"Jason..."
"I've lost you once. I won't lose you again"
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Jason's PoV
I kissed her forehead after I laid her down my bed. Nakatulog na siya sa byahe habang pauwi kami.
"Sleep tight, love" bulong ko dito sabay ayos ng kama niya
Noon hindi ko pa maintindihan na nagawa niya kong ipagtulakan kahit na wala akong reklamo sa relasyon namin. Kahit na lagi naman akong umiintindi. Pero seeing her panic na baka magawa niya ulit saken yung nagawa niya dati, makes me understand things better.
And I will never run away again from her sa ganitong sitwasyon kahit pa itaboy niya ko. Dahil alam kong di talaga yun ang gusto niyang mangyari.
Na dahil lang sa dami ng nagiging problema niya kaya siya nakakapagsalita ng sala. I should know that more than anyone.
Zia's PoV
I woke up not feeling any sense of energy to move. Yumakap lang ako sa unan sa kama and then I found myself crying again. I don't know why... I don't know how to stop this. Alam ko lang pagod na pagod ang pakiramdam ko. Pagod na pagod.
*knocks
Pinunasan ko agad yung luha ko when I heard some knocks on the door.
"Hey... you awake? Let's eat?"
"Maya na ko..." walang gana kong sambit sabay talikod sa kanya. Ayokong makina niya kong ganito... sobra sobra na pagiging pabigat ko kay Jason
"Zia..."
Jason's PoV
Napabuntong hininga na lang ako sa pagtalikod niya. Before I came in I hear her sobbing, at gusto kong sabihin niya sakin bakit... but I guess she doesn't want to share it yet.
"I love you..." sambit ko na lang assuming this will help her, "you can talk to me Zia okay? Remember that. Mahal na mahal kita. Sabihin mo sakin kung may gusto kang gawin... just... just please don't hurt yourself"
Sa ikinikilos niya natatakot ako na baka ulitin niya yung ginawa niya sa opisina. She's obviously depressed and suicidal... pero hindi ko alam anong tamang gawin kundi ang maiparamdam lang sa kanya na nandito ako sa tabi niya.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
