Revenge Heart

Chapter 38.

"Oh ano papatayin niyo ako dito? Hinding-hindi niyo 'yan magagawa sa akin, dahil nasa akin parin ang alas," he smirked.

Napakunot noo ako dahil sa sinabi ni Uncle Ricky. "Anong alas ang sinasabi mo?"

Mahina siyang napatawa, hanggang sa lumakas at lumakas ito at bumabanda na ang boses niya sa loob ng basement na ito.

"Sasabihin ko lang sayo, kapag….ibibigay  na ni Larry ang papeles ng company." Napatango-tango siya.

"Para maging official akin na ito and with that, I would be the most powerful man in this world. Oppss…second lang pala dahil kayong mga buwesit na Santrivella pala ang pinakayaman," parang baliw siya na kinakausap ang kanyang sarili.

"Even now Ricky, you've never change you are still the most heartless, evil brother and person that I knew." Mariing sambit ni Larry.

"Oh, small thing Larry. Thank you for the compliment," hayop, mukhang proud pa siya.

"What alas did you say Uncle!" Sigaw ko.

"Sasabihin ko lang, kapag ibibigay ni Larry sa akin ang mga papeles niyo,"

Napatingin ako sa likuran ko upang tignan ang expression sa mukha ni Larry. Ngunit galit ang nakikita ko sa kanyang pagmumukha na nakatingin Kay Uncle Ricky.

"Ang kapal talaga ng pagmumukha mo Ricky! Pati pagmangkin mo ay ginagamit mo sa kagagaguhang ginagawa mo."

"Pasalamat ka pa nga at binuhay ko ang batang 'yan. Baka sa iba, matagal na 'yang pinatay," sumbat ni uncle Ricky.

Ganito pala talaga siya ka walang puso.

"Ano na? Ibibigay niyo ba at sasabihin ko na?" Nagpalitan-palitan ang tingin niya sa amin ni Larry.

"What ever happen Ricky, I will never ever give you this," sagot nito.

"Okay fine," nakapamewang niyang sambit. "You are not the one who gonna decide, its should be my niece,"

Napatingin ako kay Kenny, na nakatitig din pala siya sa akin. Patuloy niya parin tinutukan ng baril si uncle.

Hindi ko alam, Pero sobrang kinakabahan na ako ngayon at nangangatug na rin ang tuhod ko. Nangugusap ang mga mata ni Kenny na parang sinasabi niya sa akin magpakatatag ako.

"How about it Arra, that I'm gonna tell you about your mother," kalmadong sambit nito.

Ang kaba ko kanina ay mas lalo pang nadadagan. Ngunit may bahid din itong excited dahil binanggit niya ang mommy ko.

"How about my mother? Matagal na siyang wala, dahil din sayo. Kaya please wag muna idamay pa si mom—"

"Your mother is still alive," he cut me off that it makes me shocked.

Muli na namang nagtutubig ang aking mga mata. Baka nag-iimagine lang ako dito, baka mali ang pagkarinig ko.

"W-what did you just s-say" I stuttering.

"Yes, you heard it right. Your. Mother. Is. Still. Alive." Isa-isa niyang sambit.

Hindi ko. Alam ang gagawin ko. Kunot noo akong napatingin Kay Larry Santrivella.

"And there's more, alam ko kung saan ito nakatago, dahil ako mismo ang nagtago sa nanay mo," napatawa siya.

May nakakatuwa ba?