Acchyrn: The forgotten one [DUTCH]

Hoofdstuk 2 "The start of something new"

Hoofdstuk 2 “The start of something new”

 

“…Vrede is nu nog een illusie, en wij zullen dit waarmaken…”

 

Voor zover ik me kan herinneren was het een zomer avond. De avond wanneer ik Kura voor het eerst ontmoette. We waren beide nog jong, ik was acht en hij was zeven. Onze ouders waren vrienden van elkaar, tot dat ene moment. Die dag, die sombere dag, onze vaders hadden ruzie over de manier waarop het land bestuurd moest worden, ons land genaamd Acchyrn. Kura’s vader was de huidige koning en mijn vader was zijn meest belangrijke raadsman. Ik weet verder niet meer precies waar de ruzie over ging, maar de koning en koningin werden 2 dagen later vermoord en mijn vader gaf zichzelf de schuld. Sindsdien woonde Kura bij ons en had mijn vader de koningsrol tijdelijk overgenomen omdat Kura nog niet oud genoeg was om te regeren.

Kura sprak niet meer tegen mij nadat zijn vader was overleden, een anderhalf jaar later veranderde dat. Het leek of het rouwen eindelijk over was. We werden wederom weer vrienden. We doopten onszelf als broers en dus één jaar en acht maanden later was alles weer normaal, alsof we in een paradijs leefden. Tot die ene dag.

Het was een normale dag zoals alle anderen, Kura en ik stonden op, en daarna lieten wij ons ontbijt bezorgen. Mijn moeder kwam er ook bijzitten, ze was vrolijk zoals ze altijd was, dat was de laatste keer dat ik haar zo vrolijk heb gezien.

Kura en ik begonnen onze dag met zwaardvecht oefeningen, we mochten toen nog alleen  maar houten stokken gebruiken, maar dit hield ons niet tegen om echte zwaarden te pakken wanneer mijn vader niet keek, het leek toen misschien nog slecht om dat te doen maar ik ben nog nooit zo blij geweest dat te hebben gedaan. We waren na een paar uur eenmaal klaar met zwaardvechten toen we gekrijs hoorden. “Het is mijn moeder” schreeuwde ik en Kura zei: “Zullen we gaan kijken ?” Ik knikte en we renden naar het paleis toe. Toen we binnenkwamen zag ik mijn moeder op de grond liggen, en mijn vader die tegen vijf belagers vocht. “PAPA !!” riep ik zo hard ik kon, ik voelde de angst door mij heen stromen toen ik mijn vader hoorde schreeuwen. “HELIO, KURA, VLUCHT !!” riep mijn vader. Ik was nog een klein kind net als Kura, ik dacht dat ik zelf de wereld aankon. Dus rende ik naar mijn vader toe, ik trok mijn zwaard en begon aan te vallen, maar ik was maar een klein kind en ik werd in één keer weggeschopt. “HELIO, GA WEG !!” riep mijn vader paniekerig. Één van de belagers richtte zich op mij. Hij sloeg mijn zwaard uit mijn handen, en maakte zich klaar om mij te doden, maar Kura sprong voor mij tegen de belager aan en kreeg hierdoor het zwaard op zijn gezicht. Zijn gezicht lag nu half open, het was niet om aan te zien. “REN NU WEG, EN NEEM KURA MET JE MEE, ik red het hier wel” riep mijn vader. Ik pakte Kura op en rende met al mijn kracht weg. Rennen, dat is het enige waar ik aan kon denken. Later hoorde ik nog geschreeuw in de verte. “Het spijt me vader” fluisterde ik tegen mezelf. Na een paar 100 meter was ik uitgeput, ik kon niet meer, ik raakte bewusteloos.

 

Toen ik weer wakker werd lag ik op een bed van stro in een onbekende kamer, ik keek om me heen en ik zag Kura slapend liggen met verband op zijn gezicht. Ik hoorde “Eindelijk, je bent wakker”, een persoon kwam op mij aflopen, het was een oude man. Ik deinsde terug, en zocht naar mijn zwaard. “Rustig, rustig. Jullie zwaarden heb ik opgeborgen, ik ben hier om jullie te helpen, niet om jullie kwaad te doen” zegt de man tegen ons. Ik zag ook nog een klein meisje, na ja klein ?, ze was groter dan ons maar ze zag er zó jong uit, maar later bleek dat ze vier jaar ouder was dan ons.

Ze bleef verlegen achter hem staan en zei niets, “Wat een laf meisje” dacht ik, het is bijna niet voor te stellen hoe fout ik het had.

“Mijn naam is Eobart, en dit is mijn dochter Mali” zei de oude man. “Je hoeft je eigen naam niet te vertellen.”  “Mijn vrouw en ik hebben jullie gewond aangetroffen gisterenavond, mijn vrouw is degene die jullie verzorgt heeft, jullie hebben veel geluk gehad.”