Nefretle büyüdük belki de. Sevgiden önce nefreti tattı küçük ruhlarımız. Hâlâ çocukluğuma kinli kalmış olabilir miydim? Olabilirdim tabi. Öyleydim belkide. Gökyüzüne sığınıyorum her gece. Bakıyorum uzun uzun yıldızlara. Her birine anlam yüklüyorum. Yıldızlara sanki onu görebilicekmişim gibi bakıyorum, öyle dikkatli, öyle heycanlı. Neden yıldızlar bu kadar huzur verirdi ruhuma.. Karanlıkmıdır bana aşkı yaşatan yoksa gecenin sessizliği mi?
Yeniden düşüncelerimin fazlalığı cümle kurmamı engeller olmuş.
