Lost Memory. /sasunaru

Derin Bağlantı.

Nasıl öyle kör olabildim ki? 

Flashback 22.12.2021

Olaydan bir gün önce.

Geceyi saçlarında barındıran gencin kolunu tutup gitmesini engellemek istedi umutsuzca. Ona sırtını dönen beden bir şey unutmuş gibi ifade takınarak bu sefer yüzünü gösterdi.

Sasuke: Bir gün neden hiç arkadaşının olmadığını anlayacaksın Naruto.

Naruto: Benim arkadaş-lara ihtiyacım yok, sen varsın, varsın değil mi? 

Olumlu cevap bekliyordu Sasuke'den. Evet varım, her zaman yanında olacağım, seni bırakmayacağım gibi iç rahatlatan fakat gerçek olanları bekliyordu. Elindeki kolun çekildiğini hissettiğinde merakla bekledi.

Sasuke: Bilmem, var mıyım? O kadar zaman içinde oldum mu, yanımda oldun mu? Ne amaçla kaldın Naruto? Sebebin neydi hayatımın derin temellerine dolanıp mahvettin beni?! 

Birkaç adım geriye gitti sarışın bekledikleri değildi bunlar. 

Sasuke: Ne diye girdin ki hayatıma? Benim sakin, mutlu hayatımı neden yokuş aşağı uçuruma çevirmeye çalıştın- ki bunu başarabildin. Görmüyor musun senden uzaktayken her zamankinden daha  mutluyum. Evet, keşke bu doğru olmasaydı.. Beni gördüğünde arkanı dönmedin mi, evimin önünden geçmemek için sokağımdan kaçmıyor musun? 

Gözleri buğulu Naruto, Sasuke'nin yüzünü daha rahat görebilmek için elinin tersiyle sildi yaşlı kapakları. Haklıydı ve her zamanki gibi kendisini çok iyi anlatan kelimeleri, cümleleri seçiyordu. Onun aksine çok rahatça söyleyebiliyordu her şeyi kendisi ise dinleme taraftarı olan biriydi. 

Sasuke: Çok bencilsin. Seninle artık hiçbir bağlantım yok, her zaman yanlış anlaşıldığını söyledin, güzel olan her şeyi mahvettin. Sana baktığımda harekete geçen tek duygu mide bulantısı artık. 

Sarışının ne diyeceğini bile beklemeden hızlıca kapıdan çıktı zaten emindi ki her zaman olduğu gibi bir şey demeyip susacaktı o yüzden beklemeye değer olacağını düşünmedi. Bir dakikasını bile onunla harcamak istemiyordu. Biri sanki şakaklarına sivri aletler sokuyor gibi. Adımları yavaştan hızlıya geçti, hızlıdan ise aniden koşmaya başlayıp Naruto'nun evinden uzaklaşmaya çalıştı sinirle. Daha önce hiç yapmadığı kadar duygu patlaması yaşayıp başkalarına kusabilmişti bütün rahatsızlığını, başkasının o olabileceğini düşünmüyordu çünkü aptalca şeylere kalkışmayacağını sanıyordu. O kadar öfkeyi derecelendirmesi gerekseydi anlatabileceği uygun kelimeyi bulamaz, çok bile az kalırdı. Yalpalayarak yürüyen bacaklar onu küçük bakkala götürdü içecek bölümüne uğrayarak sanki içebilirmiş gibi bünyesinin kaldırabileceğinden daha fazla alkol aldı ödeyip denizin yer edindiği mekanı ziyaret etti. Uzun yürüyüşler yeşilliğe çıkıyordu çömelip bir tanesini açtı.

'Ne kadar bencil herif her zaman yanlış olanı yapıp bir de insanların onu affetmesini bekliyor. Lanet olası.'

Boğazını yakan acı sıvıyla karnını tuttu. Bugün pek bir şey yememiş, yalnızca arkadaşının yaptığı kurabiyelerden bir tane yemişti. Boğazından midesine giren alkol duvarlarını yaktı, iğrentiyle öğürdü. Böyle şeyler yapmak onluk değil. Dizlerini karnına doğru çekip ikinci şişesini açtı farkında olmadan. 'Siktir, aklımdan gitmiyor. O dağılmış yerden çıkmasına yardım ettim, her şeyden önce ona sıra verdim, bazı şeyler zor olduğunda yakınımda tuttum.. Yaptığı aptalca davranışlarını sikeyim' boştaki elini kafasına götürüp parmaklarının arasında kaymasına izin verdi saçlarının. Saatler ve şişeler birbirini kovalarken zihnindeki sesleri durduramıyordu. Neler demişti Naruto'ya öyle? O kadar tepki göstermesi normal miydi, abartmış mıydı? Hâlâ ona sinirli olmasına rağmen söylediklerinin verdiği pişmanlık şimdi çıkıyordu.

Flashback sonu.

Oturduğu sertlik kalçalarını rahatsız etmeye başlayınca ayağa kalktı yürümeye başladı. Ne zaman ona bahsetmeliydi olan bitenlerden? 'Keşke biraz daha akıllı olabilseydim.' Aklından sürekli bu cümleyle başlayan şeyler geçiyordu. Baştan mı başlamalıydı anlatmaya, sondan mı? 

 Sasuke Pov

Garip atmosferden kurtulmak benim için çok iyi oldu gerçekten o çocuk rahatsız edici derecede yakın davranıyor. Hatırlanmıyorken nasıl oluyor da bana bu kadar yapışkan davranabiliyor, rahatsız olduğum bariz ortada. Telefondaki mesajları okumak bile onun hakkında bir ipucu vermedi bana, zaten pek bir konuşma da yoktu. Uğraşmaya değecek bir şey yok sanırım.