A Hidden Love

Chapter 2

“Be careful Jacob!”

It’s been a week since umalis siya. This is our setting. No calls. No text nor even mails. Mas nanaisin ko pang tumira noong unang panahon dahil alam mo na talagang mahirap ang komunikasyon pero ngayon isang tawag lang, makakausap mo na yung taong gusto mong kausapin. Sad to say, even in my dreams hindi mangyayari yun.

I watch my son as he hang himself in monkey climbing. Yun ang favorite spot niya everytime na pupunta kami sa play park na malapit sa unit namin. He really is a resemblance of his father. I remembered one time noong pumunta kami sa Enchanted Kingdom sa Laguna

“Come on Rina, isang beses lang”

‘NO! I SAID NO!”

Nagmarcha ako paalis sa isang ride na gusto niyang sakyan. Oa na kung oa pero gusto ko pang mabuhay. I know my capabilities when it terms sa paghandle ng fears ko. Pero this time I will never take a risk even-

“Come on, babe. I won’t leave you”

I hastily face him and here it goes the lub-dub pattern in my heart. Buwisit na puso ‘to. Kanina lang takot lang na mag-risk pero ngayon ang traydor. “Adrian, alam mo-

“I know. I know. Kaya nga ako nandito right?”

Unti-unti niyang nilahad ang kamay niya na nasesenyas na magtiwala lang ako sa kanya. Do I really have to do this? Pwede ba sana nanood na lang kami ng movie.

“You know my patience is very limited Rina”

“Pero Adrian-

“Isa”

“Alam mo naman kase may takot ako sa heights eh”

“Dalawa”

“Do I really I have to do this? Can’t I just sit back and-

“Tatlo”

Uggh. Siguro noong nagsabog ang Maykapal ng kakulitan sinalo nitong taong ‘to. Alam naman niya kase kung bakit ako takot eh. Naiiyak na tuloy ako.

“Apat. Hanggang lima lang ako magcocountdown. I starting to feel dullard here.” Pangigiil niyang sabi. Oh come on Adrian, bring it on!

“Lima. Fine”

Walang alinlangan tumalikod at umalis. I stared at his back habang papunta siya sa ride na gusto niya. Hindi ko alam kung magagalit ako sa kanya dahil sa pag-iwan niya sa akin or maiinis ako sa sarili ko kase ang duwag-duwag ko. Wait, what? May takot nga ako diba?

I decided to follow him nang hindi niya alam. Oo na, alam ko na ang sasabihin ng ibang tao. Pero maybe I really have to face this fear of mine. Walang mangyayari kung lagi na lang ako nakatago sa comfort zone everytime na haharapin  ko ‘yung ganitong instances. Besides, wala naming mawawala sa akin. Makakatulong pa nga eh.

“What the-

“Yes what the?” I raised my left eyebrow, waiting to continue his phrase.

Mabilis pa sa alas-singko nang humarap siya and really nagulat siya. “Sasama ka na?”

“Ayaw mo?”

“Sinong nagsabi?”

“Ikaw kase-“

“Oh right instead na sumakay na lang tayo mag-

Bigla niya na akong hinila papaunta sa EKstreme ba ‘yun? I didn’t noticed dahil kulang na lang kaladkarin na lang niya ako. Excited much.