Chapter 1

84 4 0
                                    

 Chapter 1:

~ Danicka’s POV

“Love? Ayoko nun! Magulo. Hindi ko siya maintindihan. Kung may gusto ka sa isang tao, may mahal naman siyang iba. Kung may gusto naman ang isang tao sa’yo, ayaw mo naman. See?! Ang gulo! Swerte mo nalang kung mutual ang feelings nyo kasi kung hindi, sabog yang tear glands mo.”

And post. I just blogged about love today. I don’t know kung bakit yun ang naisip kong topic, pero something drew me to it. But, I don’t want to see myself falling in love with someone. Hindi naman sa bitter ako, pero ayoko lang ma-involve sa ganyan. Ewan ko ba, basta ayokong ma-inlove at hindi ako ma-iinlove. Tapos!

By the way, I’m Danicka Hale, 16 and a senior in Blue Heights Academy. Iam the president of the Student’s Body Council and is currently in the run to be the valedictorian for this year.

*phone rings

Andi calling …

“Hello?”

“Nicka, may good news ako sa’yo.”

“Really? What?”

“Tuloy na raw ang proposed OST ng Seniors sa Palawan.”

“Huh? Akala ko ba declined na yun? Bakit natuloy?”

“Hindi ko rin alam. Basta, I’m so happy about this. Kbye!”

And she turned off the phone. Nakapagtataka! Bakit kaya natuloy ang OST nay un eh hindi naman yun inapprove ng principal nung i-propose ko yun. She even sent it to the trash. Gastos lang daw.

The next day, pinuntahan ko si Miss Ramos to clarify the news. She confirmed na tuloy na raw yun at sa susunod na linggo na. 1 week daw ang stay naming doon. Parang field trip na rin daw naming yun.

During lunch, kumain ako together with the Journalism Club para mapag-usapan na namin ang pagfe-feature sa Seniors’ OST sa school paper. First time kasi na outside Luzon mainland ang OST/ Field Trip. They agreed to the plan and ako na rin ang nag-volunteer na mag-take ng mga kakailanganing pictures. Dalawa lang kasi ang Journalism Club members na seniors. Ako at ang vice president naming. Btw, ako pala yung President. ( Masyadong school active lang, haha.)

“Miss Danicka, hindi ba pwedeng sumama sa OST na yan?”

“Sorry Karen, ah? Di kasi pwede. Exclusively for Seniors lang kasi eto. Don’t worry, baka next year, Palawan din ang pupuntahan niyo.”

“Sana nga.” She smiled.

Sa Tagaytay lang kasi ang OST ng mga third year students. Baka nainggit yun kaya gusting sumama. Hahah I’m so mean.

5:30 pm. Papauwi na ako nang mapansin ko ang isang masculine figure na nakatayo sa ilalim ng puno across me. Medyo madilim na kaya hindi ko naaninag ang mukha niya. But I could say that he’s staring at me.

I hurriedly walked away from the area. Eh ikaw ba naman ang matatakutin, diba? I tried to look back but wala na ang guy sa ilalim ng puno. Lakad-takbo na ang ginawa ko until I reached the school’s guardhouse.

“Ok ka lang, Miss?” Tanong nung guard sa’kin kasi grabe yung hingal ko.

“Ahh? Ok lang ako. Hehe.”

Naghanap ako ng masasakyang taxi pero kadalasan may sakay na silang pasahero. 30 minutes na akong naghihintay pero wala pa rin. Then suddenly, may tumigil na taxi sa harap ko mismo. And viola, may masasakyan na ako.

“Sa Paradise Village po tayo, kuya.” Oh diba, sosyal. Hahaha

Pagdating ko sa bahay, I was surprised to see my parents. I was used to kasi na palagi nalang silang wala. May business meetings palagi o di kaya may business trips o may contract signing, ribbon cutting etc. And alam mo yun, yung feeling na para ka lang option if ever wala na silang ibang choice?  As if, you’re just another person and never their daughter. Kaya sanay na ako na wala sila.

“Danicka! Hi, sweetheart. Come, let’s eat.” Mom said smiling.

“No thanks, Mom! Pero nawalan na ako ng ganang kumain.”

Not being rude noh but it seems like I already hate my parents. They always let me feel like an outcast. I was never their priority and that sucks!

I went to my room and changed clothes. I lied down to my bed and plugged in my earphones. Music is always my escape to everything. With music, I feel relieved.

A.N.  Beginner’s story so please, bear with it. Xoxo ~JMS ©

ComplicatedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon