"I wish my mom and dad will let me write," I said and throw a coin on a wishing well. Yes, I believe in this kase wala namang masama diba? Kung ita-try mo wala rin namang mawawala.
I even wait for 11:11, capture an 100 airplane, counting nine stars every night para makapag-wish, and wishing on dandelions, and I'm hoping na one day matutupad iyon. I know some of you would think that I'm crazy but what if matupad iyon? Sa kahihiling ko ay matupad iyon?
Yes my mom and dad won't allow me to write a story they always burn or throw it away and force me to study for our company and my future as well.
"Oh andito ka ulit ija? Lagi kitang nakikita dito ah." I smiled at the old lady.
"Marami ka sigurong kahilingan." Sabi niya pa.
"Opo, marami po talaga." Nagulat ako ng tumawa siya ng mahinhin.
"Ija don't wish, make your “I wish”to “I will” be stronger if you want that wish come true, stop wishing instead make it come true." Ngumiti siya sakin ng magkatamis at tinapik ako sa balikat.
Napaisip ako sa sinabi niya Make your I wish to I will....
I stand up and looked at the wishing well, oo tama siya walang magagawa ang paghiling ko kaylangan kong gumawa ng paraan.
"Mom, Dad... I want to write a story I want to be a writer not a office woman or what." My dad looked at me with a serious face of him.
"And why? Do you think magiging successful ka sa pagsusulat mo? May mga writers na hindi umaangat dahil hindi para sakanila iyon. At hindi rin para sayo ang pagsusulat." Mahabang talak na sinabi niya, pati sarili kong ama hindi ako pinapaniwalaan nangingilid narin ang luha ko sa mga sinasabi niya.
No wag kang iiyak sa harap nila.
"P-paano ka nakakasiguro dad? Di mo pa nga nababasa yung mga story na ginawa ko. Lagi niyo nalang tinatapon y-you didn't know how hard i write my stories in that notebook when you burn or throw it away, para niyo narin po akong sinira." Andoon nagbagsakan ang mga luha ko my caressed my back hindi ko maintindihan bakit? Bakit ayaw niyo ko maging manunulat? Bakit ayaw niyang maniwala sa kakayahan ko?
Bakit ayaw niya kong sumaya? Bakit sa lahat ng bagay yun pa yung ipagbabawal niya sakin?
"Sige papayagan kitang mag-sulat, pero... Hindi ka na dito titira bukas makalawa aalis ka'na dito, hahanapan ka namin ng apartment na titirhan at sa susunod na taon bumalik ka rito at ipakita mo sakin ang nagagawa ng pagsusulat na yan, pero pag wala kang naipakita sakin magtrabaho ka sa company natin at wag na ulit mag-sulat, understood?"
Di ko alam kung matutuwa ba ako sa sinabi ni dad, simula sa ngayon mabubuhay nako mag-isa pero di ko hahayaan na masayang ang pagkakataon ko.
....
"So why did you write this story is there any inspiration doing this?" Napangiti ako sa tinanong ng host sakin
"Actually I write that when I was college, it was my life experience." Sagot ko.
Anyways this is greet and meet yes! I'm successful writer now my wish come true when i came home my dad hugged me and say sorry to me.
That was my best memories ever!
And I can't believe that I'm here now, This is unbelievable right?
After the greet and meet pumunta ako sa wishing well na dati kong pinuntahan kung saan ko nakilala ang nagbigay lakas sakin.
Lagi akong pumupunta dito hoping na makikita ko siya ngunit di ko na siya nakita pa.
Kung asan man siya maraming salamat sakanya, I wanna give her hugged to show how happy and thankful i am.
I learned that wishing and hoping will do nothing for you instead of wishing make it come true and do it with a smile on your face.
