Sea 😼😼
Bugun sikildigim icin 2bolum aticam
"Taka-chan? İyi misin? " Yaralı çocuk kaptanını sorguladı, uzaktan bir şeye baktığını fark etti.
"Ah, evet, bir şey gördüğümü sandım. "
Bölüm kaptanı kafasını dikkatsizce salladı. Sadece o kimdi? Lavanta küreleri Musaşi Türbesini çevreleyen ağaçlardan birine bakmaya devam ederken kendi kendine düşündü.
Onun yaşlarında bir kız, yakut renkli dudaklarına takılan yaramaz bir gülümseme ile kafasını arkasından dürtmüştü. "Eh, beni gördün mü? Bu oldukça ilginç!
"A" Yanında bir kız sesi duyuldu ve çocuğun hafifçe titremesine neden oldu. Kısa lila saçlı çocuk ona daha iyi bakmak için başını hafifçe çevirdi. Yüzü ve boynu beyaz tozla kaplıydı, bu da alt dudağını kırmızı rujla daha belirgin hale getirdi, ancak kulaklarında ve saç çizgisinde durdu. Yanaklarındaki pembe peluşun yanı sıra gözlerinin etrafındaki kırmızı makyaj. Sandalyesi, çiçek saç süsleri ve gümüş sarkan bira ile düzgün bir şekilde wareshinobu tarzında yapıldı.
Oldukça uzun kollu, çiçeklerle süslenmiş renkli bir kimono giymişti. Ve uzun bir ipek kanat. Ne zaman taşındığını anlayabilirdin, çünkü uzun sandaletlerindeki çanlar onu hemen verdi.
"A-Ah ... Kim... " Diye geniş gözlerle kıza bakarken sessizce mırıldandı. "Bana sadece Y/N diyebilirsin! Ya sen? " Neşeyle kendini tanıttı, dudaklarındaki gülümseme hiç solmadı. "Takashi Mitsuya. " Birkaç kez göz kırptığında tökezledi, yine de kalabalığın içinde çok fazla göze çarptığını düşünerek başka kimsenin onu görmediğini fark etti. "Mitsuya, ha? Muhtemelen kafan karışmıştır. Ben başıboş bir ruh olarak bilinirim. Öyle oluyor ki beni görebiliyorsun. " Ellerini onun önünde tutarken açıkladı.
"Ne yapıyorsun Takashi? " Diye sordu Y / N - arkadaşının telefonunda bir şeyler yaptığını fark etti. 60'lı yıllarda öldüğünden beri daha modern cihazları açıklaması biraz zaman aldı ve internetin tam olarak ne olduğunu ya da bir bilgisayarın ne olduğunu bilmiyordu ... Onun ne olduğunu bilmemesi onun için çok tatlıydı. Hakkai'ye biraz geç kalabileceğimi söyleme Diye cevapladı, lavanta tonları hücresel cihazından yukarı ve ona doğru ilerliyordu. Bir noktada, ruhlarını birbirine bağlamıştı, bu yüzden onunla sıkışmıştı ve tam tersi. Yani elleri vücudundan geçmeden ona da dokunabilirdi çünkü o ... Bilirsin, bir hayaletti. "Hakkai ... Şu yara izi olan çocuk, değil mi? " Onu seviyorum, bazen aptaldır. " Bebek mavisi gökyüzüne bakarken belirtti. "Heh... Evet, o iyi bir adam. " Mitsuya telefonunu cebine koyarken kabul etti. "Ölmeden önce ne yaptığını bana hiç söylemedin, eğer bunu paylaşmanın sakıncası yoksa. " Ona bakmak için başını çevirdiğini hatırladı. Onunla konuşmak için ortak olarak kullanılan, eğer ona bakan bir kişi, sadece orada başka biriyle konuşuyordu telefon numarası ve onun dışında olabilir o kötü giderse bile edilmişti.
"Ben Geyşa olmak için eğitilmiş bir Maiko'ydum. Öğrenmeden 8 ay önce ... ". Usulca açıkladı, elindeki kağıt fanın etrafındaki kavrama biraz sıkılaştı. Ölümü tam olarak hoş anılarla dolu değildi ya da konuşması en hoş olanıydı. Çocuk ani tavır değişikliğini fark etti ve konuyu değiştirmeye karar verdi, "Luna ve Mana'ya senden bahsetmeye çalıştım. " Bana inandıklarını sanmıyorum. " Kıkırdadı ve kısa lila saçlarının arkasını kaşıdı. "Şu iki tatlı kız kardeşin mi? Keşke onlara sarılabilsem! " Sızlandın ve hafifçe sustun ve gülümsemenin dudaklarına sürünmesine neden oldu. "Evet... sanırım senden hoşlanırlar. " Mitsuya, lavanta tonlarının yumuşadığını ve önlerindeki kaldırıma baktığını belirtti.
