Gidişinin Kokusu

İlk bölüm

-MERHABA MERHABA BU 3. HİKAYEM AMA BU HİKAYEYİ UZUN ZAMANDIR DÜŞÜNÜYORDUM. İLK BÖLÜM BİRAZ KISA OLDU AMA DEVAMI GELİCEK:33-
Bu kadar saçma bişi olabilir mi ki? Haftanın 5 günü okul ve dershane var. Okuldaki ortam yetmiyormuş gibi birde bunun dershanesi var. Bunların hepsi evimin yanında hiçbirşey tabi. Abarttığımı düşünüyor olabilirsiniz ama abartmıyorum. Okuldaki sınıfımda bi alone ben varım. Hep alone olduğum için kimseyle arkadaşlık kuramıyorum. Bi kreşten beri arkadaşım İnci ve Poyraz var. Ama ikiside İstanbulda. Bense hala Mersindeyim(yazar burda mersini kötülemiyor yanlış anlamayın.) Dershanede bugün sınıfım değiştirdim. Yeni sınıfımın iyi olması için 3 gündür dua ediyorum. Evde ise en kötüsü var. Annem ve babm her gün kavga ediyorlar. Neden ayrılmıyolar dediğinizi duyar gibiyim. Dedcim saolsun şirketin yarısını annemin diğer yarısınıda babamın üstüne yaptırmış. Şirketi ikiye bölmemek için ayrılmıyorlar. Tam bi eziyet. Ve şu an dershanemin yeni sınıfına girmek üzereyim. Yada girmesemmi diye bi an düşündüm. Annem ve babam beni umursamıyorlardı bile. Tam arkamı dönüp gidecekken telefonum çalmaya başladı. Arayan annemdi. İlk başta garipsesemde sonradan açmaya karar verdim.
"Alo anne?"
"Nazlı hemen eve gel."
"A-ama"derken telefonu yüzüme kapattı. Evet bu benim annemdi. Bana hiçbir zaman annem gibi davranmayan,benimle ilgilenmeyen,doğum günlerimi kutlamayan,ağladığımda yada üzüldüğümde yanımda olmayan annem. Bugüne kadar bi tek anneannemi sevmiştim. Ama oda hastalığı için yurtdışına gitmişti. Uzun zamandır tektim. Çok uzun zamandır. Bu düşünceleri kafamdan silip dershaneden çıktım. İlk gördüğüm taksiyi durdurup eve doğru gittim.
Eve geldiğimde evin hertarafının kolilerle kaplı olduğunu gördüm. Sanırım annem yeniden eşyalarımızı değiştiriyordu. Fakat beni neden çağırmıştı şimdi? Eşyaları ben mi taşıyacaktım? Eve girdiğimde annem ve babam kavga etmiyordu. Sanırım babam evde değil diye düşünerek odama doğru yürüdüm. Merdivenlerden çıkarken annemin bana seslenişi duydum ama pek umursamadım. Bi kaç kez daha bağırdıktan sonra gitmeye karar verdim.
"Efendim anne?"
"Kızım İzmir'e taşınıyoruz. Git ve valizini hazırla." Hiçbirşey demeden tekrardan odama çıktım ve valizimi hazırlamaya başladım. İçimden hayır demek gelsede sözlerimin birşey ifade etmediğini biliyordum. Daha önce birçok kez itiraz etmiştim ama hiçbirini umursamamışlardı. İçerden bağırtı sesleri geldiğinde babamın geldiğini kolaylıkla anlamıştım. Bir süre sonra bi kaç adam gelip yatağımı götürdüler. Ve babamın sesi odamı iyice doldurdu. Aşağı indiğimde annem hala işleriyle uğraşıyordu babamsa bana gel işareti yaptı ve arabaya bindirdi. Genellikle bu tür taşınmalarda ben farklı arabayla yada jetle annemler farklı şekilde giderdi. Bu sefer babam bana sarılıp bizimle gel demişti. Bu garipsememe sebep oldu. Ama hiçbirşey demeden arabaya bindim ve dışarıyı seyretmeye başladım.