14 MEKTUP.

3. Mektup.

Herkese selam! Sorumsuz yazar bir gece ansızın geri döndü sırdaşlarım. Ne deseniz haklısınız inanın, düzenli bölüm yayınlayamıyorum maalesef. Bir bölüm yayınlasam aylarca bölüm atamadığım zamanlar oluyor ama inanın bilerek değil, gerçekten o kadar zor bir süreçten geçtim ki hala etkisinden çıkamamışken 14 Mektup'a bölüm atma isteği oluştu içimde. Fazla uzatmadan sizi bölümle baş başa bırakıyorum, keyifli okumalar.♡

03:58
25.04.2018
Bulutlardan gökyüzüne doğru.

.

Bugün sen gittiğinden beri ilk kez, Lana şarkısı açtım sevgilim. Lana'nın büyüleyici kelimelerinin içinde kayboldum. Bugün hava güneşli, gün güzel başladı bugün. Sana anlatmam gereken o kadar çok şey var ki gecenin bir yarısı kalkıp yazmaya başladım bu satırları. Çünkü çok heyecanlandım ve gece yarısı uyuyamadım. Zaten uyuyamıyorum, neyse konumuz bu değil.

Sabah her zamanki gibi kalktım, ilaçlarımı içtim. Hani şu beyin uyuşturan, düşüncelerimi durdurup hayaline sarılmama engel olan ilaçlar varya, onlardan işte. Bana kalsa içmeme artık gerek bile yok ama üzülmesinler diye içiyorum. Her neyse. Kahvaltı masasına oturdum, her zamanki gibi ailecek sohbet ettik. Daha dogrusu abim, annem ve babam konuştular bense sadece dinledim.

Babam benim için alanında uzman bir psikiyatrist randevusu aldığından ve saat 3'de orada olmam gerektiğinden bahsetti. Gerekliymiş sanırım. Zaten gidiyordum, gerek var mıydı ki? Antidepresanlar yüzünden sık sık gittigim bir doktorum vardı, ikinci bir doktora gerek var mıydı ki? Ama babam durumun farklı olduğundan bahsetti. Önce biraz korktum, gitmekten değil de küçük sırrımızı öğrendiğini düşündüm. Yatağın altına sakladığım mektupları okuduğunu zannettim. Fakat öyle değilmiş, babam benim için çok korktuğu için böyle bir karar almış işte.

Neden korkuyorlardı ki? Senin yanına gelmek istememin nesi yanlıştı?

İstemediğimi söyleyip evden çıktım. Fındık'ı veterinerden almaya gittiğimde sevindirici bir haber aldım. İyileşmiş, eski sağlığına kavuştu dedi doktor. Onu sokakta bırakmaya kıyamadığım için eve getirdim hatta. Şu an yerde yatıyor.

Akşam 8 gibi her cuma film izlediğimiz için rastgele bir film açtım. Dikkatli izlemek istemiyordum, bir erkek ve bir kadını anlatıyordu işte. Aralarındaki o çok fırtınalı aşk hikayesini. Romantik filmleri hiç sevmememin en temel sebebi senin bu filmlerden fazlasıyla etkileniyor oluşundan dolayı. Ki gerçekten akşama kadar başımın etini yiyordun bana da çiçek al falan diye işte. Bilmiyorsun sevgilim; çiçekler bir gün solar, o güneş bir gün batar, o çikolatalar biter, ayıcık bir kenarda durur. Bu yüzden sana alabileceğim en büyük hediye sana olan aşkım oldu.

Çünkü hiç bitmez, bitemez.

Gittiğinden beri yanına hiç gelemedim. Nasıl olduğunu soramadım ama adımlarım hep geriye itiyor beni. Ben güçlü bir adam değilim sevgilim. Hiç olmadım. Sadece diğer herkes gibi rol yaptım. Hiç güçlü değilim, aksine çok korkak biriyim. Fakat bu sabah o kadar şaşırtıcı bir şey yaşadım ki eminim sende çok şaşıracaksın.

Babam çalışmam konusunda bana pek baskı yapmıyor ama sen çalışmalısın diyormuş gibi hissediyorum. O akşam, sana yazdığım mektuptan sonra yatıp uyudum. Babam gitmeden önce yanıma gelip bana bakmış bi, gece vardiyasında olduğu için sabah görebildim. Babamın parasını istemiyordum. Zaten paraya da pek ihtiyacım yok, bir tek sana ihtiyacım var.

Sabah kalkıp iş bulmaya çıktım. Annem duyunca hayli şaşırdı tabii. Hatta mutlu oldu, evde boş boş oturmam onu üzüyormuş. Hiç değilse kafamın dağılacağını söyledi. Şüphelendirmek istemediğim için yanağına bir öpücük kondurdum, evden çıktım. Yazları baristalık yaptığım için rastgele bir kafede baristalık yapabilirdim. Bunu düşünerek giderken babanla karşılaştık mahallede. Tam karşımdan geliyordu, gözleri yorgun bakıyordu. Elindeki torbaya baktım, baban beni pek sevmediği için sadece baş selamı verdim. Fakat baban şaşıracağım bir şey yaptı, tam önümde durdu, benden sigara istedi.