𝐃𝐄𝐀𝐑 𝐄𝐯𝐞𝐧𝐢𝐧𝐠 [𝙾𝚗𝚎𝚂𝚑𝚘𝚝] ✓

💛 𝐃𝐄𝐀𝐑 𝐄𝐯𝐞𝐧𝐢𝐧𝐠 🌟

"පැටියෝ..., ජිනී..., මගේ ඇඳුම් කොහෙද අනේ?" මම ඇහුවේ මගේ තුවාය තද කරලා ඇඳගන්න ගමන්, ඇඳුම් කබඩ් එකට එබෙන ගමන්. ඒත් මට නම් හොයාගන්න බැහැ මගේ ඇඳුම් ටික කොහෙද කියලා. ජින් කිව්වා එයා මගේ ඇඳුම් ටික කබඩ් එකෙන් දැම්මා කියලා. ඒත් මට නම් ඒවා කොහේ තියෙනවද කියලා හිතාගන්න බැහැ. අනික මගේ තෙත බේරෙන කොන්ඩෙන් මගේ බෙල්ලට වතුර ගලන නිසා මම හිටියේ මාර අපහසුවෙන්. කෝ? මේ ජින් උත්තරයක් දෙන්නේ නැහැනේ.

"ජිනීඊඊඊඊඊඊඊඊඊඊඊ!!!!!!!!!!!!! මගේ ඇඳුම් කොහෙද අනේ?????????????????????????????" මම කාමරේ දොර දිහාට බෙල්ල දාන්න උත්සාහ කරන ගමන් ආයෙත් කෑ ගැහුවා.

"මොන ඒවද පැටියෝ??????????????????????" මට ප්‍රතිචාර ලැබුණා. ඒත්.. මොන ඇඳුම් ද කියලත් කියන්න ඕනේ ද? ආයිශ්...

කමක් නැහැ කියමු ඉතිං.. මගේ අනාගත හස්බන්ඩ්නේ.

"මගේ යටඇඳුම්ම්ම්............" මම ආයෙත් සද්දෙන් කෑ ගැහුවේ පොඩි ලමයෙක් වගේ.

"කබඩ් එකේ තියෙනවා....... දෙවෙනි රාක්කයේ............." ජින් ඉක්මනින්ම මට ප්‍රතිචාර දැක්වූවා. ඒත් ඉතිං... ඔය කිව්වත් දෙවෙනි රාක්කේ මගේ ඇඳුම් නැහැනේ. මම ආයෙත් බලන්න ගත්තේ ජින්ගේ ඇඳුම් තියෙන පැත්තේ ඇඳුම් එහෙමත් උස්සලා. ඒත් මගේ ඇඳුම් හොයාගන්න නැහැනේ.

"අනේ.... නැහැ අනේ..... ඔයා කොහෙන්ද දැම්මේ? අපරාදේ ඔයා ඇඳුම් නැමුවේ... මම කිව්වානේ මම දාන්නම් කියලා" මම ආයෙත් කන් කෙදිරි ගාන්න ගත්තේ තුවාය පිටින්ම ඉදන්. මදැයි.., නාන්න කලින් ඇඳුම් ටික තියලා යන්න බැරිවුණානේ. දැන් ඉතිං තෙතේ ඉදන් හොයන්න ඕනේ.. මේ ජින් කොහේ දාලා ද මන්දා මගේ ඇඳුම්. මම කිව්වා ඇඳුම් නවන්න ඕනේ නැහැ කියලා. ඇඳුම් නවන්න ඕනේ ද අනේ ආයේ අඳින්න ගද්දී දිගාරින එකේ? හරි මෝඩ වැඩක් ඒක. කොහෙද ඉතිං මම කියන එකක් කවදාවත් අහනවාවැයි.

"තියෙනවා අනේ.... ඔතන මම තිබ්බා... බලන්න තව හොඳට" එයා මොනාහරි වැඩක් වගේ.. ඒකනේ ඕනෑවට එපාවට කතා කරන්නේ.

"නැහැ අනේ.... මම නැහැ කියලා කියන්නේ නැති නිසානේ..... ඔයා දැම්මා නම් ඔයාම හොයලා දෙන්න!!!" මම කිව්වේ ආයේ සාලෙට ඇහෙන්න කෑ ගහන ගමන්.