● SÜKUT ●

S ~1 ♡

《 7 Nisan 2015 》

Evet arkadaşlar öncelikle merhaba:)

Ah belki de bu satırları ben yazdıktan 1 ay yada 2 ay sonra okuyacaksınız. Olsun zaten başlarda hep öyle olmaz mı ? Hemen geniş bir kitle beklemiyorum . Nasıl bir bölüm olduğuyla ilgili bir bilgim yok. Heyecanlıyım hemde oldukça heyecanlıyım. Yine çok konuştum değil mi ?

~~~~~~~~~~~~♡~~~~~~~~~~~~~~

Alarmın sesini duyar duymaz hemen uyandım. Lanet olsun uyanmam her zaman kolay olurdu. Asıl mesele ayılmamdı. Gözlerimi açamıyordum. Başımda feci bir ağrı vardı. Neredeyse her sabah böle uyanıyordum.
Hadi ama sizde biliyorsunuzdur. Akşam ağlayarak uyursun ve sabah kalktığında feci bir baş ağrısı ve şişmiş bir surat. Allahtan gözlerimin altı falan morarmıyordu sadece suratım şişiyordu. Bu arada hala alarm çalıyordu. İçerden lanet bir ses geldi

"Yeterrr kapat şunu zaten şu kızın neyi düzgün ki neyi güzel yapıyor ki bla bla bla... "

bu böyle devam edip giderdi işte. Alarmı kapatıp yatağımın içine oturup halının desenini izlemeye başladım. Her sabahki gibi.
Ben alışmıştım böyle konuşmasına. O her zaman konuşurdu. Fikri var beyni yok olanlardı. Ben ne kadar anlatsam da anlayamazsınız. O 1564397 yüzlü ! O herkese farklı davranır. Kediye farklı köpeğe farklı davranır düşünün artık !!
Bahsettiğim kişi
"ANNEM"
Sakın bana ön yargılı davranmayın. O senin annen falan diye. O her zaman konuşur , kalp kırar, kendini senden daha üst düzeyde görür. Dediğim gibi fikri var beyni yok. Her neyse okula gitme vakti gelmişti. Savsak adımlarla banyoya gittim aynada kendime bakmadan yüzüme 2 3 kez soğuk su çarpmıştım.

Tekrardan aynaya bakmadan odama gelip formamı giydim. Ahh tabiki forma giyiyordum. Aslında okulda kural vardı ama uyan çok azdı. O enayilerden biri bendim. Sebep "ANNEM" ! ! Orası okulmuş falan filan.

Herneyse sonunda üzerimi giyinip boy aynamın karşısına geçip vücudumu süzdüm.
Aslında güzeldim. Ahh kimi kandırıyordum ki . Soluk sarımsı saçlarım ve parlaklığını yitirmiş açık mavi gözlerimle pekte iç açıcı durmuyordum.
Ama ben çoktan kendimi önemsemeyi bırakmıştım. Sonuçta BİRİCİK AİLEM ! beni her yerde düşünüyordu . Ayakkabımı tarağımı odamı herşeyimi zaten onlar ayarlıyordu. Benim yapmam gereken pek bir şey yoktu. Susmam dışında...

Saçlarımı fırçalayıp 2'ye ayırdım. Kapşonumuda takıp son kez aynaya baktım . Saçlarımla biraz daha yüzümü kapattım. Evet işte bu. Evet Meyra sen busun. Kendini her şeyden soyutlamak zorunda olan aciz kız !
Kulaklığımı takıp telefonu cebime attım. Çantamı omzuma atıp odamdan çıkıp seri adımlarla dış kapıya doğru yürüdüm . Taki o sesi duyana kadar..

- Meyra çıkar şu kulaklığı ortalıkta ergen ergen dolaşma !

Tabi ki BİRİCİK ANNEMDİ ! Hiç cevap vermeden kulaklığımı çıkardım Biliyordum eğer bir kelime dahi söylesem bu evden çıkamazdım. Sessizliği tercih edip ayakkabılarımın arkasına basıp kapıyı kapattım. Saçmalamayın tabiki susmamıştı. Mırın mırın konuşuyordu. Asansöre binip ekrana bakmaya başladım 4....3...2.....1....0 evet hemen inip merdivenlerde ayakkabılarımı güzelce giydim. Her sabah böyle olurdu. Ayakkabımı kapımızda giymezdim. Ne kadar evden kendimi erken dışarı atsam o kadar iyiydi.
Okulum evime uzaktı. Devlet lisesine gidiyordum. Babam Polis. Yani durumumuz o kadar iyi değil ama kötü de değil. Anladınız işte siz. Otobüs durağında beklemeye başladım. Yanımda bizim okuldan 4 5 kişi vardı. İsimlerini tabiki de bilmiyordum. Hatta onların durduğu tarafa bile bakamazdım ben.

Aman BİRİCİK AİLEM ! Falan görürdü. Sonuçta onları üzmek istemem değil mi ? Otobüs geldiğinde seri adımlarla bindim tabiki buna binmek denilirse. İnsanlarla tek hücre gibi olmuştum. Hatta gibi az kalır. İç içeydik resmen. Neyse ki 6 durak falandı.