The Unlucky Lovers

Chapter 16

Iris Pov.

Gabi na ng makauwi ako from my work dahil nag dinner pa kami sa labas ni Terrence pero siya naman ang naghatid sakin pauwi.

"where have you been Iris?" nanlaki ang mata ko at napalingon kung saan nanggaling at nandito nga si Dada

"d-dada....bakit po kayo nandito?"

"to check your doings and our company. At hindi ako makapaniwala sa narinig ko sa isang empleyado."

"what are you talking about dada?" kinakabahan kung tanong at umupo kaharap ng inuupuan ni dada

"your seeing Engr. Terrence Montemayor. Hindi ba pinagsabihan na kita na lumayo ka na sakanya? Forget him Iris."

"but i love him dada, please hayaan niyo nalang kami dahil kahit anong gawin niyo hinding hindi magbabago ang nararamdaman ko para kay Terrence. Pinaghiwalay niyo na po kami 5 years ago but look mahal parin namin ang isa't isa."

"kakambal ng pagmamahal ang sakit Iris, at ayoko maranasan mo yun dahil hindi mo kakayanan ayoko mawala ka sakin." umiiyak na umiling ako at pinunasan ang luha ko

"you will support whatever i want if you really care for me dada, kung ayaw niyo talaga ako mawala sainyo hahayaan niyo akong mahalin ang lalaking mahal ko dahil sa mga ginagawa niyo.....nilalayo niyo lang ako sainyo." sabi ko at tumayo para pumunta sa kwarto pero bigla ako napahawal sa dibdib ko ng sumakit na naman ito.

"bakit ganun? Napapadalas na yata ang pagsakit ng puso ko ah? Nung nag break kami ni Terrence hindi naman ito nangyari kahit subra nasaktan ako noon." napailing nalang ako at kinalma muna ang sarili bago pumasok ng banyo para mag half bath.

Iris: baby, my father is here in the philippines and he knows about us.

Text ko kay Terrence habang nasa bath tub ako.

Terrence: anong sabi?

Iris: tulad dati gusto niya ulit na makipag hiwalay ako sayo pero hindi ko na yun gagawin ulit.

Terrence: don't worry nandito lang ako, ipaglalaban kita at kahit ayaw sakin ng Dada mo ay wala siyang magagawa dahil mahal kita at walang makakapigil sakin na mahalin ka and besides i won't let you break up with me again this time.

©sweetspicyqueen