* Ateş'in anlatımıyla *
" 𝑻𝒖̈𝒎 𝒊𝒔̧𝒍𝒆𝒓 𝒃𝒊𝒕𝒕𝒊. 𝒀𝒂𝒈̆𝒎𝒖𝒓 𝒖𝒚𝒌𝒖𝒚𝒂 𝒎𝜾 𝒅𝒂𝒍𝒅𝜾, 𝒉𝒊𝒄̧ 𝒔𝒆𝒔 𝒈𝒆𝒍𝒎𝒆𝒅𝒊 𝒐𝒅𝒂𝒅𝒂𝒏."
Ânında odanın başında belirdim. Aklımda ki tek soru, Yağmur'a birşey oldu mu? En sonunda tüm cesaretimi topyalyıp odanın kapısını açmak için kulpu çevirdim... Kapı kilitliydi!?
Yedek anahtar işimi görmeye yetti. Ve o an gördüklerimin içerisinde şoka uğradım... Yağmur bayılmıştı!
* Hastane de *
Beş saat. Kocaman beş saattir Yağmur'un ameliyettan çıkmasını bekliyorum.
Acil servisin her tarafı tıklım tıklım.
Yağmur bu kadar güçsüz değil, buna eminim. Her ne kadar yeni tanışmış olsakta...
* Yarım saat, on beş dakika sonra. *
Şükürler olsun ki Yağmur ameliyettan çıktı! Doktorlar kendi aralarında tartışırcasına konuşuyor du. Bir tane sorudan zarar gelmez ama.
* Ateş'in evinde *
Duyduklarıma inanamaz oldum resmen... Yağmur'un kalbinde delik varmış. Evet herkes doğru okudu. Yağmur'un kalbinde delik var...
Ameliyat masraflarının hepsini karşılayabilicek maddi duruma ve bunları psikolojim kaldıramayacak kadar manevi duruma sahibim.
Tek sorun ise bunu Yağmur'a nasıl söylecektim? Bunu ona dersem son kalan umudunun da yıkılacağından eminim.
* Yağmur'un ısrarıyla dedikten sonra *
Cidden tam bi çöküş yaşadı şuan... Onu motive etmem lazım, sonuçta neşe kaynağı benim burda değil mi? Lanet olsun ki bu aklıma motive edici bi söz gelmiyor ve Yağmur tam yanımda hıçkırıklar ile ağlıyor.
Aklıma ilk geleni söyledim bi anda;
"𝑩𝒂𝒔̧𝒍𝒂𝒏𝒈𝜾𝒄̧𝒍𝒂𝒓 𝒔𝒐𝒏 𝒐𝒍𝒂𝒎𝒂𝒛. 𝑩𝒖 𝒂𝒔𝜾𝒍 𝒃𝒂𝒔̧𝒍𝒂𝒏𝒈𝜾𝒄̧𝜾𝒎𝜾𝒛 𝒐𝒍𝒄𝒂𝒌, 𝒔𝒂𝒏𝒂 𝒔𝒐̈𝒛..."
𝙱𝚞 𝚋𝚘̈𝚕𝚞̈𝚖 𝚔ｪ𝚜𝚊 𝚘𝚕𝚍𝚞 𝚋𝚒𝚕𝚒𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖, 𝚢𝚎𝚗𝚒 𝚋𝚘̈𝚕𝚞̈𝚖 𝚒𝚌̧𝚒𝚗 𝚋𝚎𝚔𝚕𝚎𝚖𝚎𝚍𝚎 𝚔𝚊𝚕ｪ𝚗!♥︎.
