ARTIK VOTE OLMADAN YAZMIYORUM BİLGİNİZE...BİR SONRAKİ BÖLÜM İÇİN 10 VOTE YETERLİ
Ders bitti. Toparlandım ve gitmeye hazırlanıyorum ki tepede biri dikildi.
"Meraba ben Ayaz."
Hangi Ayaz yani şu benim okulunda karizma Ayaz mı? Neyse ya benle konuşmuyordur.
"Kimle konuşuyorsunuz"
"Burada senden başka biri var mı?"
"Hayır!" Aferin Yağmur yine beni bırakıp gitmiş. Allah bilir kimin yanında yine.
"Adın ne senin daha söylemek için ne bekliyorsun"
"Pardon dalmışım ben Serra"
"Adın da senin kadar güzelmiş. Bu güzelliğini boşa harcamanı istemiyorum."
Hemen koridora çıktık. Herkes bana bakıyordu. Neden diye soracaktım ki kendime hemen elimde bir sıcaklık hissettim. Ayaz benim elimi tutuyordu. Bunu niye yapıyordu bilmiyorum ama hoşuma gitmişti. Hiç konuşmadık ve sadece ona bakarak gülümsedim. O da bana baktı ve göz kırptı. İnanamıyordum şu anda hoşlandığım çocuk elimi tutuyordu. Ve bahçeye çıktık. Etrafımızı bir kalabalık sardı. Ayy çok mutluyum galiba. Hayallerim gerçek oluyor. Yağmur nerde diyecektim ki karşımda bir paparazzi gibi beni çekip duruyordu. Ahh be Yağmur hala benim mutluluğunu düşünüyor Kıyamam ben bu eşşeğe yhaa... Okuldan çıktık ve Ayaz ın arabasına bindik. Şimdi nereye gidiyorduk?
"Peki şimdi nereye götürüyorsun beni"
"Eve gidiyoruz."
"Nasıl yani?
"Sana güzelliğini kullanman konusunda yardım ediyorum işte. "
Kötü bişey yapmaz heralde demi. Neyse ya iyi düşünelim iyi olsun demi. Bu yol daha ne kadar sürecek çok sıkıldım.
"Daha gelmedik mi? Ben çok sıkıldım artık. "
"Az kaldı güzellik sabret."
"Tamam. Bari yiyecek bişeyler verin. Ne bu tutsak gibi."
"Sana şımarıklık yakışıyor güzellik."
"Benim bir adım var. Sağol ya çok motive ettin beni."
Galiba eve geldik...
