KARANLIK CENNET

Patron Çağırıyor

    Uyandığımda ilk işim mutfağa gitmek oldu. Buz dolabını açtığımda hiçbir şey olmadığını gördüm. Paraları kendime harcarken eve bir şeyler almayı unutmuşum. Hemen odama çıkıp üzerime salaş bir kıyafet giydim. Markete gidip ev için birkaç yiyecek aldım. Çabucak eve gelip bir şeyler atıştırdım ve ilk defa aceleci değildim. Çünkü bugün halletmem gereken hiçbir iş yoktu. Abur cuburları hazırlayıp televizyonun karşısına geçip film izlemeye başladım. Ama bir türlü filme odaklanamıyordum. Dün kafede gördüğüm o çocuğu düşünüp duruyordum. Bir türlü aklımdan çıkmıyordu. Film izlerken yine dalıp onu düşünüyordum. Bu filmi de böyle bitirmiştim. Ayağı kalkıp odama gittim. İçinde ailemin fotoğraflarının bulunduğu kutuya baktım. Onları gerçekten özlemiştim. Üzerinden çok zaman geçmişti ve hâlâ onları unutmamıştım. Unutmam mümkün değildi. Yalnızlığı iliklerime kadar hissediyordum. Bu içimdeki acı sadece o pislik katilleri öldürdüğümde yok olacaktı. Tanrım...Benimde normal bir hayatım olsaydı ne olurdu sanki? Ben bile bu kadar acımasız olacağımı düşünmezdim ancak gördüğünüz gibi hayat bana acımasız davranmıştı. Ben artık bu vahşi dünyaya aitim. Eninde sonunda bu intikamı alacağım ve bu kan davası bitecek. Gece geç olmuştu. Uykuya ihtiyacım vardı. Yatağıma girdim ve korkulu bir uykuya dalmayı bekledim.

   ~~~~

    Uyandığımda sabah olmuştu. Kahvaltı yapmak için dün aldığım malzemeleri çıkardım. Kendime göre bir şeyler hazırladım. Yemeğimi yedim. Gerçekten param kalmamıştı. Patron son zamanlarda fazla iş vermemeye başlamıştı. Bu benim için yeterli değildi. Belki de düzenli bir işte çalışmalıydım. Ben böyle kendi kendime düşünürken telefonuma bir mesaj geldi. Patrondu.

  Gönderen: Patron

Evet zeki kız, yine sana işim düştü. Bu aralar canımı sıkan birkaç gerizekâlı var. Onlarla uğraşacak zamanım yok. Bu işi senin halletmen gerekiyor. Mekânımda seni bekliyorum. Adresi biliyorsun. Çabuk gel.

    Bu adamı da düşünmediğim de olmuyordu aslında. Neden bu kadar çok insan öldürtüyor ki? Bu kadar insan ona neden düşman? Her neyse bana verdiği görevi yapmak zorundayım. Çünkü paraya ihtiyacım var. Siyah bir pantolon, siyah bir kazak, siyah bir bere, siyah bir trençkot, ayağıma siyah düz taban bir ayakkabı giydim. Kelimenin tam anlamıyla simsiyahtım. Evden çıkıp bir taksiye bindim. Gideceğim adresi söyledikten sonra pencereden yolu izlemeye başladım. Mekânın önüne geldiğimde adama parayı ödeyim indim ve mekâna doğru ilerlemeye başladım. İçeri girmem ile ışıkların yanması bir oldu. Patron bana doğru döndü ve söze başladı. " Hoşgeldin zeki kız. Ne yapacağını biliyorsun. Ama bu görev biraz uzun olacak. Bu adam tam 3 aydır adamlarım tarafından aranıyordu. Nihayet saklandığı yerden çıktı pis fare. Bu görevde başarılı olacağını umuyorum. " dedi tehlkeli bir ses tonu ile. Bende " Adam nerede oturuyor? Ne zaman işini bitireyim? " gibi işime yarabilecek sorular sordum. " Sana sadece adamın adresini vereceğim. Bu görevin çok zor. Çünkü sadece o adamı değil, ailesini de öldüreceksin. Adam, karısı ve çocukları. Bu işin sonunda büyük bir miktar para alacaksın. " dedi. Bende " 1 haftada bu işi bitmiş bil. " dedim ve oradan uzaklaştım. Bu görev benim için çok zor olacaktı. Bu zamana kadar birçok kişiyi öldürmüştüm ama bir aileyi...Bu çok fazlaydı. Taksiye bindim ve eve geldim. Odama çıktım ve kıyafetlerimi değiştirdim. Yatağımın üzerine oturup düşünmeye başladım. Öncelikle aile tam olarak beş kişiydi. Adam, karısı, bir oğlu ve iki kız çocukları vardı. Evlari bana tam olarak 15-17 km uzaklıktaydı ve iki katlı bir villada oturuyorlardı. Oldukça zenginlerdi. Önce adamı, sonra karısını ve en sonunda da çocukları öldürmem gerekiyordu. Bu işte bir iş olmalı. Her neyse bugün kafamı çok yormuştum. Başımda ağrımaya başlamıştı. Ecza dolabindaki ağrı kesiciyi alıp içtim. Yatağıma uzanıp uykunun ruhumu ele geçirmesini beklemeye başladım.

~~~~

    Arkadaşlar verdiğiniz destek için çok teşekkür ederim. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. Seviliyorsunuz. :*