*seven years ago*
P.O.V. Marja, moeder van Theo.
"Je moet is ophouden met je gezeik! Elke keer bemoei je je er mee en moet ik persé naar je luisteren! "
"Wie ik?" Roept michael. "Loop je nu mij de schuld te geven? Als ik jou was zou ik je maar ff gedeist houden" "Michael dit gaat niet zo langer! Ik kan het zo niet meer.. echt michael, ik ben er echt kapot van. Als je zoiets nog één keer doet eh.."
"Ja wat dan?" Schreeuwt hij weer. "Wat dan? Je kan toch niks, wees blij dat je nog bij me mag wonen.. je hebt verder helemaal niks, en je bent ook helemaal niks!"
Op het moment dat hij naar haar toe wilt stappen komt Theo naar beneden lopen, hij kijkt hun met bange ogen aan.
"Mama? Wat is er aan de hand?"
"Theo", roept Marja. Kom is bij me zitten.
Ze pakt hem op schoot en troost hem.
"Zie je weer wat je gedaan hebt? Je maakt je kinderen bang! Je bent zo'n slechte moeder. Je ziet t toch?"
"Houd op met je gelieg! Kom je mee Theo? Zal ik je lekker onderstoppen?"
Eenmaal boven vraagt Theo: "Mam, is er iets fout tussen jou en papa?"
"Nee Theo, echt niet.
Ik houd van je, en ik wil je niet bang maken.. als je bang bent moet je gewoon naar me toe komen."
"Ik hou ook van jou lieve mama..
Mam wat is er dan eigenlijk met papa aan de hand?"
"Luister jongen, papa is een beetje ziek in zijn hoofd, hij mist iets wat wij wel hebben, daar kan hij niks aan doen.
Maar hij houd ook van je, onthoud je dat?"
"Ja mam."
"Ga maar lekker slapen Theo, waar ga je over dromen?
Hmm, weet ik niet."
"Weltrusten jongen."
"Weltrusten lieve mam."
Eenmaal beneden schrikt ze zich dood.
Ze ziet hem staan zoals ze hem nog nooit gezien heeft.
Haar hart klopt in haar keel.
Daar staat hij, de man die eigenlijk de man van haar leven zou moeten zijn. De man waarmee ze drie kinderen heeft; Theo,Sanne en Rick.
En diezelfde man staat daar.
Ze ziet hem langzaam naar haar toe komen lopen. De blik in zijn ogen laat haar hart nog sneller kloppen.
Ze is bijna op het punt om te schreeuwen en snel weg te lopen, maar dan net op dat moment komt hij naar haar toe en slaat haar vol in het gezicht.
"Stop!! Houd op michael, dit kan niet!"
"Houd je mond rotwijf, je bent gewoon een verwend nest." Hij tuft nog een keer in haar gezicht. Ze probeert zich los te rukken en weg te lopen maar dat wordt streng afgestraft, nog een klap moet ze aanvoelen.
Of aanvoelen, eigenlijk voelt ze niks meer. Het wordt helemaal zwart voor haar ogen.
Pikzwart.
