Sonra farketti ki bedensiz acıları,
nedenini bile anlamadığı gözyaşları,
bir türlü geçmeyen bir geçmişi,
sönmeyen ve hep aynı yerden harlanan yangınları vardı..
Yeniden sevemezdi, acısını sevgiyle dinderemezdi..
Sevildiğine güvenemez, kimsenin de güveneceği kadar net olamazdı..
Onca dökülen gözyaşından sonra tamam sildim geçmişi diyemezdi..
Saklayamazdı, yaşamamış, ağlamamış, yanmamış gibi yapamazdı..
Denedi ve gördü olmazdı.. Olmadı..
Çünkü kimse yaralı bir kalbi, yaş bir kirpiği, gözü yollarda birini sevmemeliydi..
Kimse sevmek zorunda da değildi..
Zaten o da bir keresinde sevilmemişti..
Sadece sevdiği için bekletilmişti,
Bekletilmekte değil aslında beklemişti,
Ve verdiği sözü tutup unutmamıştı,
Bu çok ince bir ayrıntıydı,
Unutamamış değil unutmamıştı..
Kendine verdiği sözleri unutan biri için ona verdiği sözleri fazlasıyla tutmuştu,
Biri dışında,
onsuz bir aile kurmak..
Dimdik yürüdüğü yoldan başı önde dönmüştü,
herkes haklıydı ondan başka..
Ve o zaten kanadı kırık bi kuş ya da sonbaharda savrulan bir yapraktı her zaman..
ne farkeder ki..
Her halükârda ölmeye terkedilmiş bir candı..
Gömülmeye fazlasıyla muhtaç..
Sonra olur ya birgün hicrana dayanamaz ve selası yankılanır uzaklarda..
Hiss-i Kable'l Vuku can bulmuş olur gencecik bir bedeni sarmalayan toprakta..
Paylaşım:22012022
Yeniden kalemim elimde..
Aynı hislerden buluşmak üzere..
Hiss-i Kable'l Vuku bulan yazılar..
Benzer anlar, mutluluklar ve acılar..
Yıldız ve yorum yapmayı unutmayın teşekkür ederim.. (:
