Pleasure BOOK 2: VICTORIA ✓

Chapter 18

Victoria's POV

Hind ko na 'to kayang itago pa, hindi sa mga matang nakatingin sa akin ngayon at naghahanap ng kasagutan. Maybe if he was willing to sit down with me he would also hear me out. Wala akong ideya kung ano ang magiging tingin niya sa akin pagkatapos ko 'tong sabihin sakaniya pero kailangan ko na syang sagutin. But I knew one thing for certain: no matter how clean I came with him, I couldn't tell him about the stalker. Hind ko pwedeng sabihin sa kaniya na may misteryosong lalaki na humahabol sa amin ni Mom at pinapadalhan kami ng mga walang kwentang sulat. I'd look crazy enough as it is. I'd look like enough of a charity case to him. At ayoko ng dagdagan pa ang pamamahiya ko sa sarili ko kapag nalaman niyang delikado ang buhay nya katabi ako sa mesang ito.

"Amber, hindi iyon ang pangalan ko." 

"I figured as much. It's not Victoria either, is it?" tanong ni Simoun.

"It's not." 

"Then what's your name?" 

"Heather Buena Ford. "

 I watched his face fall instantly, and my stomach rolled with fear. 

"Ano?"

"My name is Heather Buena Ford. And yes, it's the exact Buena Ford that you think it is." 

"Ikaw ang anak ni Gabriel Buena Ford?"

 "Ako nga."

I watched him shake his head as he sat back in his chair.

 "Noong mahuli si Dad dahil sa pangloloko nya sa tao, nasira ang reputasyon nang pamilya namin. Ako at ang Mommy ko ay walang kaalam-alam sa mga pangyayari. Wala kaming alam hanggang sa dumating na lang ang mga FBI agents sa bahay namin, at dinampot si Daddy. Our family name was trashed. There was no one who wanted to be around us. My mother and I got dozens of threats on our lives daily, and it spiraled my mother into an anxiety and depression that ate her alive."

 "That's who I heard you with this morning." 

"Yes. I took care of her as best as I could on my own, but the FBI seized everything—all of our properties and our assets. Sinimot nila ang mga bank accounts namin at binayaran ang mga pamilya na nabiktima ni Dad. Iyon naman talaga ang dapat pero naiwan kami sa kalsada. Pati ang bahay namin, alahas, kotse kinuha nila at pinagbili sa kung sino man. Lahat ng mga alahas na binigay ni Dad sa akin, nawala. Masyado kaming pinahirapan nang nangyari iyon kaya masyadong nasaktan si Mom. Tapos nagpakamatay pa si Dad. Nagpakamatay si Dad, Simoun. It broke my Mom. "

 I felt tears crest my eyes as his eyes whipped up to mine.

 "Nagpakamatay? Akala ko pinatay ang Daddy mo sa kulungan? Naibalita iyon sa tv noon. "

"No. He wasn't. Iyon lamang ang pinalabas nang media dahil mas maganda raw iyong pakinggan kesa ang patayin ang kanyang sarili. Pero ginawa niya iyon.  He threaded his sheets together and hung himself in his own jail cell. It threw my mother over the edge, and I could no longer take care of her. She's got her lucid days, but most days she's jabbering away as if my father's still alive and asking me things about a husband I never married and wanting to see grandkids she doesn't have." 

Paulit-ulit akong umiling saka isinara ang mga mata ko at yumuko. Gusto kong umiyak at hindi ko na kayang pigilan. Narinig ko ang pagbagsak nang upuan sa sahig kasabay ng mga brasong pumulupot sa bewang ko. Bumagsak ako sa kaniya, sa mga balikat niya habang ang pisngi niya ay dumampi sa ulo ko.

"Walang nakatinggin sayo. Pwede kang umiyak, Heather."

Ang marinig siyang sabihin ang totoong pangalan ko ang mas nagpaiyak sakin.