Annem ve babam ben henüz küçükken ayrılmışlardı.Babamı sevmiyordum çünkü bize hep kötü davranmıştı. o yüzden öldüğüne üzülmemiştim. Annem bana hep destek çıkmış babamın yokluğunu hiç hissettirmemişti.
morgdan çıktım ve çardağa doğru gittim. Hayatımda hiç ölü görmemiştim babamı son kez görüp çıkan herkes ağlayarak çıkıyordu morgdan. Sonunda cesaretimi topladım ve morgdan içeri girdim. Görevliye babamı görmek için hazır olduğumu söylediğimde tamam anlamında başını sallayıp kapıyı açtı. İçerisi soğuktu ve odada sadece bir masa ve üstünde örtüyle örtülü bir ceset duruyordu. Hayatımın belkide unutamayacağım sahnesini görecektim ve bundan korkuyor muydum korkmuyor muydum ben de bilmiyordum. Görevli örtüyü açtı ve gözleri boş bakan cesede baktım. Gözleri açıktı. Neden gözlerinin açık olduğunu sorduğumda ise kapatamadıklarını söyledi görevli. Ben diğer cenazelerle ilgileneyim diyerek dışarı çıktı. Yalnız kalmıştım babamın yüzüne baktım ve boş bakan gözleri yavaşça kapandı...
