KABANATA 26

3 1 0
                                    

KABANATA 26: HINDI PALA


“Uuwi na ako. Meron pa akong trabaho. Thank you pala ss pagpayag.” he nodded and smiled at me formally.


I pursed my lips and formed a straight line out of it. Do i really missed him? Akala ko ba move on na?


Meron na siyang iba 'di ba? Why would i still act like there is us? Kahit kailan talaga ang rupok mo Marica!


Hindi ko na hinintay ang magiging sagot ni Jacquiss. I always have this in me. I'm not interested in last impressions. Kaya naman hahayaan ko na lang.

Aalis na ako since naka pagthank you na ako. I also said goodbye so wala nang problema dun. I should leave now.


Pinihit ko na ang doorknob ng marinig ang pagbuntong hininga niya. “Stay safe, Marica. I still love you.” he whispered.


Bigla akong nabingi. His voice echoed in my system para akong binuhusan ng malamig na tubig. I bite the lower of my lip and shooked my head. Kailangan kong magpatay malisya.


Parang may kung ano ang kumirot sa puso ko. I close my eyes tightly at pinihit na ang pintuan pabukas. Humakbang na ako paalis na ng opisina niya.


My heart is beating so fast when i stepped out of his office. Nagmadali na akong lumabas ng building at tsaka dumiretso nasa aking kompanya.



I really don't know why the hell am i curious about him? Bakit nag-kakaganito parin ako. I broked up with him. Hindi niya ako pinagkakatiwalan. If he didn't trust me all this time nagawa niya ba talaga akong mahalin?



Or is he just playing around. Siguro ginagawa niya lang akong panakip butas para sa namatay niyang fiancé. I'm hundred percent sure about it.


Pero kasalanan ko rin. Nahulog ako sa kanya. But it's no big deal. I loved him too late. Minahal ko siya kung saan tapos na. Hindi ako naaapektuhan. Pero hindi ko maiwasang hindi maging curious sa mga bagay.



Lalo na ngayon. I just heard him say I Still Love You. What the hell is that? Ano 'to nababaliw na ba ako? Do i need to consult to a psychiatrist?



“Arghh!” I punched my steering wheel in exaggeration. Gulong gulo na ang isip ko idagdag mo pa ang traffic. Isinandal ko ang aking ulo sa backrest at napa sipa dahil sa inis.



I sighed when the cars started to move again. It is a relief. May pupuntahan pa ako. Kailangan ko pang maghanap ng susuotin. Maybe bukas na lang siguro. May papa-schedule lang ako. Para may mareserve sa akin.



Buti na 'yung maaga. September 01 naman kasi yung party eh. Arghh! Here we go again. Calculating the days wala namang nangyayari. Boring!



Nakarating ako sa kompanya at dumaan muna sa cafeteria ng building.  Napadaan ako sa lobby when i saw some familiar looking man sitting comfortably in the couch while sipping a coffee.



Bigla naman itong napalingon sa gawi ko. And i just knew who it was. Napa-ngiti ito at tumakbo papunta sa akin. The employees assigned on the lobby just watch him running towards my direction.



Napahakbang ako ng dalawa paatras at tumigil siya sa harapan ko. Napakunot noo akong tinitigan siya. He is wearing a black chino pants a white shirt a sleeve folded through his elbow and a pair of white sneakers. His hair is in medium curtain hairstyle.



“Kanina pa ako naghihintay. Where did you go?” he asked and take a sipped of his coffee.



I hold my purse on my left hand and tookee my phone. I dialed Crisanta's number. “Secret.”
I said and put my phone near my right ear.



(ALCARAZ SERIES #1) What is love?Where stories live. Discover now