You and Him --- 1 Short Story...
පාට පාට ලයිට් ඈත නඟරය ලස්සන කරද්දී ඒ ලයිට්වල ලස්සනත් මගේ පපුවට ගෙනාවේ ලොකු වේදනාවක්... මැදියම් රෑ වුනත් තාම කාර්‍යබහුල නඟරයත් හරියට මගේ හිත වගේ...
දරාගන්න බැරි තරම් නොසන්සුන්...
මම මගේ අතේ තිබුණ සිගරට් එකේ අන්තිම උගුරත් ඇස් පියාගෙන පෙනහළු ගැඹුරටම ඇදගත්තා... පස්සේ ඈත බලාගෙනම මම සිගරැට් කොටේ බැලකනි එකේන් බිමට විසිකලා.... පස්සේ දුම් ටිකත් ඔලුව උස්සලා රවුම් රවුම් අතෑරියා....
මම මේ විස උරන්න පුරුදු වෙලා දැනට අවුරුද්දක්....
මගේ ජීවිතේ කටු අත්තක පැටලිලත් මම ඒ කටු අත්තෙන් ගැලවෙන්න කවදාවත් උත්සහ කලේ නෑ.. මම කලේ ඒකෙම පැටලි පැටලී පෑරි පෑරී වේදනා විඳගෙන හිතෙන් කෙඳිරිගාපු එක..
ඒක මට උරුම කරුමය කියලා හිතුවත් ඒක ඇත්තටම කරුමය ද මගේ කාලකණ්ණිකම ද කියලා මම තාම හිතනවා...
ජීවිතේ මහා පුදුමාකාරයි....
අවුරුද්දක් හරියටම අවුරුද්දක් ගෙවුණා..
ඔයා ඔයාගේ අතින්ම මාව කවීෂට බාර දීලා...
ඒ වගේම ඔයා අවුරුද්දකින් ආපහු මගේ ලගට එනවා කියලා ඔයා පොරොන්දු වුනා නෙතූ....
ඈතින් ආව සීත සුළඟක් මගේ ඇගේ දැවටීගෙන ආපහු ඈතට ගියා...
හරියට ඒ හුළඟත් ඔයා වගේ.. මගේ ඇගේ දැවටිලා ඈතට යන්න ගියා...
ඒත් ආපහු ආවේ නෑ....
" දිහස්....??"
පිටිපස්සෙන් ආව හුරුපුරුදු කටහඩ මම තේරුම් ගත්තත් හැමදාම වගේ ඒ හඬට මම ආපහු හැරුණේ නෑ....ඒත් එහෙමයි කියලා කවීෂ මට කතා නොකර හිටියෙත් නෑ...
එයා ලගට ඇවිත් ඈත අහස දිහායි මං දිහායි බලනවා කියලා මම දන්නවා.. ඒ එයාගේ දින චර්යාවේ කොටසක්...
නෙතූෂාගේ හොඳම යාලුවා කවීෂ.. දැන් කවීෂයි මමයි ඉන්නේ නිව්යෝර්ක් සිටි එකේ අපාට්මන්ට් එකක...
අපි දෙන්නා එකට ජීවත් වෙන්න අරන් හරියටම අදට අවුරුද්දක්...
කවීෂ මාව ආපහු නෙතූෂාට දෙන්න පරිස්සම් කරනවා..
මම නෙතූ ලගට ආපහු යන්න කවීෂගේ රැකවරණය ලබනවා...
මට දැනෙන්නේ මහා අසරණකමක්.ඒක මට අවුරුද්දක ඉදලා දැනෙන දෙයක්....
හිත යටින් මම නෙතූ ආපහු එන්න එපා කියලා ප්‍රාර්ථනා කරන්න පටන් අරන්..
ඒත් ඇයි.........ඇයි..........මං පන වගේ ආදරේ කරපු මගේ ජීවිතේම උනු ලස්සන හුරුබුහුටි කෙල්ල දැන් ඇයි මට ලස්සන නැත්තේ...ඇයි....
