บทที่4สักวันฉันจะเอาคืน

112 5 0
                                    

บทที่4สักวันฉันจะเอาคืน
"หยุดน่ะ!!!เบสสสส"เสียงคุ้นๆแห่ะ
"มะ มาร์เตอร์"ฉันพูดแบบไม่คาดคิดว่าจะเจอะเขาที่นี้
"เบสเซอร์ไปนั่งกะพื้นทำไม"พ่อมินถามเออ..มาร์เตอร์ก็คือพ่อมินที่เป็นมาเฟียนั่นแหล่ะ เขาพูดไทยได้ เพราะเขาชอบประเทศไทยเลยเรียนภาษาไทย
"ป่ะป๋า ช่วยเบสด้วยเธอเจ็บข้อเท้าแต่ไม่ยอมให้ใครช่วยเลย" มินขอความช่วยเหลือจากพ่อตัวเอง
แล้วมาเตอร์ก็เดินมาหยุงฉันยืนขื้น
"ฝากไว้ก่อนเถอะไอ่ผู้ชายหน้าตุ๊ด"ฉันพูดใส่หน้าเขาแล้วยิ้มอย่างผู้ชน่ะ555+สะใจจุงเลย แต่เดี่ยวก่อนน่ะไอ่บ้านี้จะทำอ่าไรของมัน มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน
"แล้วมาเอาคืนเร็วๆน่ะจ๊ะน้องสาว"ฮ่ะ ไอ่ ไอ่ ไอ่บ้าเอ้ย!!! ไอ่นักร้องกวนประสาท. ไอ่แบมๆบ้า ไม่รุ้จะด่ายังไงแล้ว!!!
มีสิทมาเรียกฉันว่าน้องสาวได้ไงย่ะ ไม่ยอมๆๆๆๆๆ~
"โอ้ย~~ยัยเด็ก ม.ปลายบ้า!!!"แบมๆร้องเสียงหลงออกมาหลังจากฉันยกขาขึ้น เข้าเป้าน้องชายของเขาเต็มๆ
หว่าเลือดขึ้นหน้าทีเดียวเลย~สมน้ำหน้าคิดจะเล่นกับฉันต้องเจอแบบนี้ล่ะน่ะ
"เดียวยัยบ้ามาคุยให้รุ้เรื่องเลยน่ะ"เสียงแบมๆไร่หนังมาแต่มีหรอฉันจะหยุดฝันและค่ะ
พรุ่งนี้ต้องเป็นข่าวหน้าหนึ่งแนๆๆ่ #เด็กนักเรียม ม.ปลายแห่งหนึ่งบุกทำร้ายซุปตาร์ที่มาจากเกาหลีแถมยังทำร้ายร่างกายด้วยเข่าอีกต่างหาก#
~•~
หลังจากที่เดินออกมาอย่างผู้ชน่ะท้ามกลางเสียงกรี๊ด ของผู้หญิ่งพวกนั้นฉันโดนมาร์เตอร์โยนลงโซฟาห้องมิน
"โอ้ย~เบาๆหน่อยสิมาร์เตอร์ หนูเจ็บอยู่น่า"ฉันว่าที่มาร์เตอร์โยนฉันแรง
"ก็เบสไปหาเรื่องเขาทำไมล่ะ"พ่อมินถามแบบเอาเรื่อง
"ช่างมันเถอะ หนูไม่อยากพูดถึง"
"พ่อจะกลับแล้วหรอค่ะ"มินถามเมื่อเห็นพ่อตัวเองกำลังจะเดินออกไปแต่มาร์เตอร์กลับพยักหน้าแล้วก็เดินออกไป ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมถึงไม่ตอบลูกก็เพราะครอบครัวเขาเป็นอย่างนี้แต่ถ้าไม่ตอบฉันสิจะถามอยู่อย่างนั้นจนกว่าจะพูดอ่ะ
"แล้วนี่จะกลับยังไงหรอ"มินถามขึ้นเมื่อทำแผลให้ฉันเสร็จ
"ก็เดินลงไปเรียกรถแท็กซี่กลับ"ฉันพูดพร้อมมองหานาฬิกา.
"ซวยแล้ว!!!!"

รักสุดร้ายของนายหน้าหวานWhere stories live. Discover now