Starting Over Again (hunhan FF)

SOA hunhan FF chapter 5

SEHUN'S POV

moving on is never easy. we force ourselves to forget everything , the feelings , the memories either happy or sad, and especially the person.

nandito kami ngayon para sa exo concert . masakit lng masakit tanggapin na wala ng babalikan pa. masakit tanggapin na may mahal na siyang iba na dati ikaw.

" oh sehun, malalim ah?"

" san ka galing? bakit parang pagod na pagod ka chanyeol ?" 

" nagpractice lang mahirap na. minsan kasi kahit binigay mo na lahat di nila ma appreciate " 

" ganun naman talaga eh. di lahat ng tao naaappreciate lahat ng ginagawa mo para sa kanila. akala mo lahat lahat na binigay mo pero para sa kanila kulang pa." 

" hay buhay nga naman.. pero alam mo sehun , kapag sa tingin mo binigay mo na lahat lahat tas di pa rin niya naappreciate?  di ikaw ang may problema siya na. kasi ni hindi niya kayang pahalagahan ang kaya mong ibigay at gawin para lang sa kanya. sa pag ibig kahit na ang pinaka matalinong tao nabobobo. kahit na ang pinakamalakas nanghihina, lahat nagiging kabaligtaran . we all fall into the trap . brave are the ones who were able to escape and move on from the past but people who can sacrifice a lot and endure the pain for their love ones not to suffer are braver and a lot stronger"

di ko namalayan na lumabas na pala si chanyeol kasabay ng paglabas niya ay ang pagpasok ni luhan. awkward? oo sobra pero di ko pinahalata . ilang minutong katahimikan ang dumaan halatang di siya kumportable . akmang palabas na siya ng maisipan kong kausapin siya .

"bakit ? bakit mo ako iniwan?" 

" sorry"

"sorry ? hahaha ano luhan sabihin mo?! " 

" sorry ok? sorry kung iniwan kita at pinagpalit. its just that i fell out of love"

tumawa ako. tawang di dahil sa saya ngunit punong puno ng puot.

" you fell out of love? yun ba luhan? "

" oo"

nasa may pintuan na siya ngayon ko lang matatanong to at wala ng iba pang posibleng pagkakataon.

" minahal mo ba ako? kahit minsan ?"      

" hindi... sorry "

bumagsak ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. ni hindi niya ako minahal kahit minsan. napatingin ako sa bracelet na binigay niya. na pareho kaming meron. ganun? ganun kadali para sa kanya lahat? sabagay ang bilis nga niyang makahanap ng iba . unti unti akong napaupo sa sahig habang umiiyak

" minahal kita akala ko ganun din ang nararamdaman mo para sakin pero mali ako . maling mali "

LUHAN'S POV

" minahal mo ba ako? kahit minsan?" tanong niya sakin.

oo minahal kita ng higit pa sa buhay ko.

" hindi sorry"

isinarado ko ang pintuan at saka pinakawalan ang mga luha ko. mahal na mahal kita sehun . gustong gusto ko siyang yakapin at alagaan .

pero di ako makasarili kaya mas gugustuhin ko pang kamuhian mo ko at isiping iniwan ka at pinagpalit sa iba

ganun kita kamahal kaya mas inuna ko ang kapakanan mo kesa sa sarili ko. mahal na mahal kita sehun . mamahalin kita kahit palihim kahit mula sa malayo. kahit masakit.

ayokong masaktan ka ng sobra sa pag alis ko .