«កូននេះជារបស់ខ្ញុំតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ មិនមែនជាកូនលោកទេមេត្តានិយាយអោយស្រួលបួលបន្ដិច ហើយកូនខ្ញុំ ខ្ញុំចេះមើលថែហើយ មិនបាច់លោកមកខ្វល់នោះទេ» ជូលី ស្រដៃ សម្លឹងចានបបរដែលបែកខ្ចាយពេញឥដ្ឋ ទាំងកែវភ្នែកនឹងធឹង មុននឹងបែរសម្លឹងមុខម្ចាស់ចានបបរវិញ។
«បាន បងចេញ» ជុងហ្គុក អស់វិធី ក្រោកចេញភ្លាមៗ ពេលដែលនាងកាន់តែខឹង ខឹងរហូតមុខប្រែក្រហមងាំង។
«អូននៅឯណា ជូលី ?» ជុងហ្គុក ដែលទើបនឹងចូលមកដល់ សួរទាំងភាពភិតភ័យ សម្លឹងគ្រែដែលគ្មានវត្តមាននាង តែក៏សម្រួលមកវិញ ពេលដែលបានឮសំឡេងចាក់ទឹកក្នុងបន្ទប់ទឹក។
«អូនធ្វើអី?»
«វាជារឿងខ្ញុំ លោកមិនចាំបាច់ចង់ដឹងទេ» ជូលី ពោលទាំងគំរោះគំរើយឆ្លើយចេញពីបន្ទប់ទឹក។
ក្រាក!!!
តែភ្លានោះដែរ សំឡេងបើកទ្វាក៏បន្លឺឡើង ធ្វើអោយអ្នកនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកប្រែជាស្លន់ធ្វើខ្លួនមិនត្រូវ សួរទៅនាយទាំងមិនពេញចិត្ត។
«លោកចូលមកធ្វើស្អី?»
«បងងូតទឹកអោយអូន» ជុងហ្គុក រហ័សស្នើរខ្លួន ពេលដែលដឹងថានាងកំពុងតែរៀបចំងូតទឹក។
«ខ្ញុំមិនត្រូវការ»
«តែបងចង់ជួយ» ជុងហ្គុក ទទូចសុំ បិទទ្វាក្រឹប ចាប់ទាញកន្សែងនៅលើខ្លួនរបស់នាង ព្យូរនឹងដែកព្យួរ ចាប់កាយនាងសំដៅទឹកផ្កាឈូកដែលនៅក្បែរនោះ។
ដោយសារតែជាត្រកូលល្បីមានអំណាចធំ ដូច្នេះបន្ទប់ពេទ្យរបស់នាងក៏ត្រូវតែល្អ បន្ទប់ទឹកធំជាងបន្ទប់ទូទៅដល់ទៅ៥ដង មានទាំងទូរទស្សន៍ សាឡុង គ្រែគេងដ៏ធំ ទូសម្លៀកបំពាក់ ទូទឹកកក នឹងសម្ភារះជាច្រើនទៀត។ សូម្បីតែបន្ទប់ទឹកក៏មានស្ទើរតែដូចនឹងផ្ទះរបស់នាង ទឹកផ្កាឈូក អាងត្រាំខ្លួនឬក៏បង្គន់ដែលបំពាក់ដោយឧបករណ៍អនាម័យស្វ័យប្រវត្តិគឺមានទាំងអស់។
«លោកធ្វើអី?» ជូលី ចាប់មានអារម្មណ៍មិនស្រួល ពេលដែលនាយសង្ហាចាប់ដោះខោអាវខ្លួនចេញម្ដងមួយៗ រហូតបន្ដដោយខោតូចដែលបិទបាំងរបស់សំខាន់់។
«បងចង់ងូតដែរ»
«ចេញទៅ»
«អូនហាមបងមិនបានទេ» ជុងហ្គុក ស្រដីទាំងច្រលើម ចាប់កាយននលគករបស់នាងផ្អឹបជាប់នឹងគេ មុននឹងទម្លាក់បបូរមាត់ស្អាតចុះអោនបឺតជញ្ជក់នាងថ្នមៗ ក្រលាស់អណ្ដាត ច្របាច់អង្អែលនាងដោយសេចក្ដីស្នេហា។
«ឈប់…លែង…អាឆ្កួត»
«គង់តែដឹងទេថាអានេះឆ្កួតកម្រិតណា» ជុងហ្គុក ចាប់នាងអោយដើរមកតាមខ្លួនដោយការប្រុសប្រយ័ត្ន ជៀសវៀងធ្វើអោយនាងរអិលដួលនាំអោយប៉ះបាល់ដល់កូន។
ជុងហ្គុក ទាញបិទគ្របបង្គន់ ដាក់គូទអង្គុយ ចាប់កាយតូចនាងអោយអង្គុយចោងហោងពីខាងលើ។
«កុំអីខ្លាច…»
«បងនឹងថ្នម បងមិនអោយប៉ះពាល់កូនទេ» ជុងហ្គុក បញ្ជាក់ ពេលដែលស្មានដឹងថានាងកំពុងតែខ្លាចអ្វី។
នាយចាប់បង្ហើបត្រគាកនាងមុននឹងទម្លាក់ចុះមកវិញ គ្រប់គ្រងកូនប្រុសរបស់គេ។
«អ្អាស៎…»
«អ្ហស៎…អ្អស៎» នាយចាប់ចង្កេះតូចរបស់នាងធ្វើចលនាតិចៗ មាត់អោនបឺតជញ្ជក់ចុងទ្រុងក្រហមស្អាតដោយការពេញចិត្ត។
«ផ្លាប់ៗៗ» សំឡេងទង្គិចសាច់នឹងសាច់ក៏ចេះតែបន្ដ បន្ដទាំងដឹងថាវាមិនសមគួរ។ នាយកំលោះជេរខ្លួនឯងតិចៗទាំងមិនយល់ គេគួរណាតែលួងនាង អង្វរនាង តែពេលនេះគេបែរជាចាប់នាងស៊ីទៅវិញ ទាំងដឹងយ៉ាងច្បាស់ថានាងកំពុងមានតែមាន ពោះពង់។
...ព្រឹកថ្ងៃថ្មី...
...ភូមិគ្រឹះ...
ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃទីមួយដែលពួកគេវិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ តែរឿងដែលគួរអោយឈឺក្បាល នាងបែរជាសុំគេលែងលះម្ដងហើយម្ដងទៀត និយាយមិនស្ដាប់គ្នា មនុស្សទាំងមូលហាក់ផ្លាស់ប្ដូរ៣៦០ដឺក្រេ។
«អូននៅតែចង់លែងលះមែនទេ?» ជុងហ្គុក សួរជាលើកទី១០០ លើកដៃច្បូងមុខបណ្ដេញភាពធុញថប់ ឈរជ្រែងដៃចូលហោប៉ៅសម្លឹងមើលនាងរៀបចំសម្លៀកបំពាក់ទាំងតឹងចិត្ត។
ខំណាស់ហើយ ខំរៀបចំវាដាក់តាមកន្លែងដើមវិញ តែឥឡូវនាងបែរជាមកប្រមូលវាចូលក្នុងវ៉ាលីវិញអោយទាល់តែបាន។
«មែនហើយ»
«តែបងមិនលែងទេ»
«នេះជាតម្រូវការពួកយើងពីដំបូង ពួកយើងចាំវាយូរមកហើយ» ជូលី ពោលបញ្ជាក់ នាងក៏និយាយពាក្យនេះមិនតិចជាង៥០ដងដែរ អ្វីដែលចង់បាន ពេលដែលបាន តែបែរជាមកក្រលាស់ប្រកែកមិនទទួលយកវិញ វាគួរអោយនាងក្ដៅចិត្តដែរទេ?
«តែបងមិនព្រម ពីមុនបងមិនដឹងថាស្រឡាញ់អូន តែពេលនេះបងបានដឹងហើយ បងមិនលែងអូនទេ»
«ប្រាវ» អ្នកកំលោះពោល ដៃចាប់ទាញវ៉ាលីដែលនាងកំពុងរៀប ចោលទៅម្ខាង។
«មិនស៊ីញ៉េក៏ហី តែស្អែកខ្ញុំនឹងចាកចេញជាមួយប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំ លោកមិនស៊ីញ៉េក៏គ្មានបានការដែរ» ជូលី ដែលខំទប់ជាយូរ ងើបឡើងស្រែកជំទាលតបទៅនាយវិញ។
«បើបងមិនស៊ីញ៉េអូនក៏នៅតែជាភរិយារបស់បង អូនទៅណាបងនឹងទៅនឹង»
«កុំមុខក្រាស់ពេក»
«អោយតែអូនមិនចាកចេញ ថោកកម្រិតណា ក្រាស់កម្រិតណា ឆ្កែកម្រិតណាក៏បងព្រមដែរ»
«កុំគិតថាធ្វើចឹងខ្ញុំនឹងផ្លាស់ចិត្តនោះ ខ្ញុំនៅតែអះអាងថាខ្ញុំត្រូវតែលែងលះជាមួយនឹងលោក» ជូលី ត សំដីចុងក្រោយ មុននឹងដើរចាកចេញពីបន្ទប់។
«បងក៏នៅតែអះអាងថាបងមិនលែងជាដាច់ខាត»
____
Thank you for support.
អរគុណសម្រាប់ការគាំទ្រ.
សូមបញ្ចេញមតិនៅខាងក្រោម
ប្រសិនបើមានចំណុចខ្វះខាត
អេដមីន នឹងកែរសម្រួលនឹងភាគបន្ទាប់.
