METRO 12

üç

Metroya bindiğim anda diğer zamanların aksine kendimi saklamak için teyze sırtı, amca göbeği arıyordum. Bu saatte olan metroya binmemem ise imkansızdı.

Üç gün önce arkadaşları beni işaret edip güldüğünde korkudan evden çıkmamıştım. İlk fark ettiğim zaman aşırı derecede utansamda sonradan içime bir korku düşmüştü. Bu ülkede bir erkeğin, bir erkeği o gözle süzmesine verilebilecek bir tepki değildi o. Ya döverlerdi ya da dalga geçerlerdi.

Ben dövmeyeceklerine üç gün içinde emin olmuştum ama dalga geçtiklerini biliyordum.

Onlar beni fark etmeden çaprazıma kadar gelip bağırarak konuşurken düşüncelerimden ayrıldım, bakışlarımı onlara yöneltmemek için kendimle savaş veriyordum.

Kalabalık metrodan gelen gürültüden sadece onların seslerini duyuyordum ama ne dediklerini anlayamıyordum.

Bilerek bakışlarımı onlara en zıt noktaya dikerken nefesim hızlandı. Birkaç dakika beni fark etmediler ama bir ara sesleri duruldu, daha sonra ise daha yüksek sesle gülmeye başladılar. Birkaç kişi rahatsız olduğunu belli eden bakışlar atsa da liseli ergenler ile kimse uğraşmak istemiyordu muhtemelen.

"Sercan kardeşim..." dedi içlerinden biri imalı imalı bağırarak. Dişlerimi sıktım, çok utanıyordum.

"SercanYener, alttan tire sıfır bir, instagram hesabı." başka biri sesli sesli söylediğinde, Sercan'ın ardından küfür ettiğini duydum.

Kalbim hızlı hızlı atarken bir daha onlara dönmedim.

Durak gelene kadar dümdüz önüme baktım.

***

Metrodan indiğim anda aklımda tuttuğum Instagram adını fake hesabımdan yazdım. Direk onun profili çıktığında gülmek ile isyan etmek arasında gidip geldim.

Hesabı kapalıydı, sekiz tane gönderisi vardı. Üç yüz takipçi ve yüz takip edileni ise sıradan bir hesap olduğunu gösteriyordu.

Fake hesaptan şu an istek atsam direkt belli olacağı için sanal arkadaşımın üç yıllık profesyonel hesabını alıp yapmayı düşündüm. Bunun içinde eve gitmem ve akşamı beklemem gerekiyordu.

Telefonu cebime koyup dakikalar içinde eve vardım. Odama gidip üzerimi çıkardım,  kendime bir şeyler hazırlamak için mutfağa yürüdüm.

O sırada telefonumu elime alıp son arananlar kısmında onun adını görünce tıkladım ve baktım.

Hesabı açıktı...

Heyecanla olduğum yerde durdum, on beş dakika önce hesabı kapalıydı şimdi ise açmış bir de üstüne bir hikâye atmıştı.

Kendime engel olamadan hikâyeyi açtığımda bomboş siyah bir ekran olduğunu gördüm.

Siktir, beni denemişti.

Telefonu hızla tezgaha bıraktım ve ardından mutfakta volta atmaya başladım. Acaba ben mi çok panik yapıyordum? Metroda gördüğü bir çocuğu neden denemek istesin ki?

Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki düşüp bayılacak gibiydim.

Tezgaha gidip telefonu elime aldım ve profili hâlâ açıkken bir resmine görmeye çalıştım ama olmadı. Sayfayı yenilediğimde profilin kilitli olduğunu gördüm. İşte şimdi gerçekten siktir...

Harbiden benim bakıp bakmayacağımı merak etmişti. Asıl problem ise fake hesabımdan baktığımı düşünüp, asıl hesabımdan bakmamdı.

Şimdi yanmıştım.