"ကေလး ဒီတစ္ပတ္ေရာ ခ်ဳံခ်င့္ကိုလာမွာလား?"
လီဖိုးဖိုးဆီကဖုန္းဆက္ၿပီး သူ႕ကိုေမးသည္။
"လာမယ္ ဖိုးဖိုး.. ကြၽန္ေတာ္ဒီတစ္ပတ္လုံးေနမွာ အလုပ္ကေနအနားယူထားတယ္"
"အိပ္မက္ေတြမက္ျပန္ၿပီလား ကေလး?"
ဖုန္းထဲကလီဖိုးဖိုးရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံနဲ႕အတူစကားတစ္ခြန္း ေမးတာကိုၾကားရေပမယ့္ သူ ႏႈတ္ဆိတ္ၿပီးဘဲေနလိုက္သည္။
အိပ္မက္ဆိုတာထက္ သူကိုယ္တိုင္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့မွတ္ဉာဏ္ေတြမလား..
"ကြၽန္ေတာ္ဒီတစ္ပတ္လုံးဖိုးဖိုးနဲ႕အေဖာ္ျပဳေပးမယ္... ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖိုးဖိုးရဲ႕အဖိုးမွာသြားတာေတြျပန္ေျပာျပေပးေနာ္... "
ေစာင့္ေနမယ္ဆိုတဲ့စကားကလြဲဘာမွထပ္မေျပာဘဲလီဖိုးဖိုးကဖုန္းခ်သြားသည္။
ညေနစာစားၿပီးသတင္းၾကည့္ေနတုန္း မန္ေနဂ်ာအကိုက မနက္ျဖန္ခ်ဳံခ်င့္သြားဖို႔အတြက္ရထားလက္မွတ္ျဖတ္ေပးရဦးမလားဆိုၿပီး We chat ကေနေမးလာသည္။ အသြားအျပန္တစ္ခါတည္းမျဖတ္ဘဲ တစ္ေစာင္တည္းျဖတ္ဖို႔ေျပာၿပီး သူအိပ္ယာေစာေစာ၀င္ခဲ့သည္။
မနက္ျဖန္ခရီးစဥ္အတြက္ သူလန္းဆန္းေနဖို႔လိုသည္မို႔။
လက္သူႂကြယ္ကေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ေလးႏွစ္ကြင္းကို ဖြဖြေလးပြတ္လို႔ သူ တီးတိုးေရ႐ြတ္သည္။
'ဒီတစ္ခါကြၽန္ေတာ္ကအရင္လာရွာတဲ့သူျဖစ္ေပးပါ့မယ္'
------------------------------------------------------------
"မင္းဒီတစ္ေခါက္ခြင့္ရက္ရေတာ့ ေပက်င္းျပန္မွာလား?"
"ငါ တျခားတစ္ေနရာကိုသြားရမွာ.. မားမားတို႔အဲဒီကိုေရာက္ေနတယ္ေျပာတယ္"
"ခြင့္ကေျခာက္လေတာင္ရတာဆိုေတာ့ ၀မ္ရိေပၚတို႔ေပ်ာ္ၿဖီးေနတာဘဲ.. "
သူ႕သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ -င္ကို ရိေပၚတစ္ခ်က္လွမ္းကန္လိုက္သည္။
"-်ီးလား.. ေရွ႕တန္းမွာေသမလိုျဖစ္ခဲ့တာထည့္ေျပာေလ.. ခြင့္ေျခာက္လကနည္းေနေသးတယ္..တစ္ႏွစ္ေလာက္ေပးရမွာ"
"ဗိုလ္ႀကီးရာထူးတိုးသြားတာကိုက်ေတာ့မင္းအေပါက္က ** မို႔ပိတ္ေနတာလား"
