sevgili okuyucularım hikayeyi okumaya devam edin seviyroum sizi :***
aradan 1 yıl geçti hala unutamadım yetimhanede yaşıyorum tek yanımda olan kişi ecrin ve kerem ecirini yetimhaneden evltlık almıştılar üçümüzde o kazadan çıkan çocuklardık kerem ve ben hala yetimhanedeydik onunda annesi ve babası o otobüste yanmıştı .oda benim gibi bir yetimdi .onla asla ayrılmicaz diye birbirimize söz verdik onunla büyünce evlenecektik . yaşımız küçüktü ama yaşadığımız o olay yetimhanede kalmak insanı 10 yaş daha yaşlatıyor .bankta oturmuş bahçedekileri izliyorudum hava çok güzeldi . bugün benim doğum günümdü .ama tektim bu doğduğum günde ..
''ne yapıyorsun burda?'' dedi kerem yanıma gelerek
''oturuyorum'' dedim hafif bir tebessümle
ellerinin arkasından çekip elinde küçük bir kek ve üstünde bir tane mum ;
''iyiki doğdun elif iyiki varsın mutlu yıllar hadi üfle ''
''ama sen..nerden biliyosun doğum günün olduğunu şey.ben teşekkür-''
''elif hadi üfle şunu '' dedi ve hemen üfledim ama doğum günüm olduğumu nerden biliyodu
sonra arkasında bir mavi kaplı tahta kaplı hatıra defteri gibi bir defterdi üstünde E & K yazıyordu
''al bunu biliyorum senin en yakınınım ama belki bana diyemediklerin vardır al buna yaz ''
gözlerim dolmuştu ama kendimi tutuyordum sonra elini cebine soktu
''bak görüyomusun burda bir kalp var iki parçadan oluşuyo bunun bir tanesini sen al birtanesini ben '' keremde çok mutluydu onun o yüzündeki iyilik masumluk
''senle asla ayrılmicaz kerem '' dedim ve sıpsıkı sarıldım artık gözyaşlarım aşağı doğru süzüldü ....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KADER MISIN SEN ?
Romance''kader gibisin sen ..... Yanlız kaldığımızı sandığım bu dünyada...'' Elifle keremin kaderi bu hikaye küçüklükten başlayan bir aşk ; kaderimmiş meğer kaybettiğimi sandığımda seni , kader ayırmadı bizi .....
