Chapter 4🔞

13K 203 1
                                    

UNI

TASTE......

သိုက်ပြောတော့သာ စိမ်ထားရုံ တချက်တချက်ညှောင့်ညှောင့် ထည့်နေလိုက်တာများ....
ဟန်သု သည်းခံနေပေမဲ့
လုံးဝမခံစားနိုင်တော့သည့်အခါ
ထိုလူကြီးfeel တွေတတ်ပြီး သတိတချက်လွတ်နေချိန်အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဆောင့်တွန်းပြီး ပြေးထွက်လာလိုက်တယ်

"ဟန်သု မင်းဘာစောက်ချိုးချိုးတာလဲ ပြန်လာခဲ့စမ်း"

ခြေလှမ်းများက အိမ်တံခါးမဆီပြေးနိုင်သလောက်မြန်မြန်ပြေးသွားပေမဲ့ မြန်ဆန်လွန်းလှတဲ့ ထိုလူကြီးကြောင့် တံခါးနားပင်မရောက်လိုက်...

"မင်းပြေးတော့ကော လွတ်မယ်ထင်နေလား
ဟန်သု ဟမ် အလျော့ပေးထားလို့ကမ်းတတ်နေတာပဲ"

"ရွှတ်.. ရွှတ်..တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော်ပြန်ပါရစေ လွှတ်ပါ အာ့.."

ရုတ်တရက် ဆံပင်ဆောင့်ဆွဲခံလိုက်ရ

"မင်းစောက်ပါးစပ်ပိတ်ထားလိုက်တော့ လိုက်ခဲ့"
ဆံပင်တွေဆောင့်ဆွဲလျက် တရွတ်တိုက်ခေါ်လာတာ

"မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ ကျွန်တော်ကြောက်လို့​ပါ မလုပ်ပါနဲ့တော့ လွှတ်ပါ ကျွန်တော့ကိုတခြားဟာခိုင်းပါ ဘာမဆိုလုပ်ပေးပါမယ် ထွက်လည်းမပြေးတော့ပါဘူးဗျာ"

ဟန်သု လက်အုပ်ကလေးချီပြီးအာခေါင်ခြစ်အော်သံလေးနဲ့ပြောနေရှာတာ

"ဖြန်း"
ပါးပြင်ထပ်ဆီ

"စောက်ပါးစပ်ပိတ်ထား"

ခြေလှမ်းတို့ဦးတည်နေသည်က သိုက်ရဲ့အခန်းဆီ
သေချာပေါက် သိုက်တော့လူစိတ်ပျောက်နေပြီ
သူ့အခန်းထဲ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆွဲခေါ်
လာပြီး ကုတင်ပေါ်ပစ်ချလိုက်တာ အရုပ်ကလေးတရုပ်လို
ရှိုင်းလည်းနောက်ကပါလာပြီး ပလက်ကုလားထိုင်တခုပေါ်မှာ မိန့်မိန့်ကြီးထိုင်ပြီး ဟန်သုလေးကိုအရသာခံကြည့်နေလိုက်တာများ

"လာစမ်း မင်းကကြမ်းမှကြိုက်တာမှတ်လား ဟန်သု ဟမ်"

တံခွန် ဗီဒိုထဲက ခါးပတ်နဲ့ ​ကြိုးထုတ်လာပြီး
ကြိုးနဲ့ ဟန်သုလက်နှစ်ဖက်ကိုစုပြီး လက်ကောက်ဝတ်ကနေခပ်တင်းတင်းချည်လိုက်တယ်

TASTE 🖤Donde viven las historias. Descúbrelo ahora