Little waining🚫
"လွတ်ပေးပါ မလုပ်ကြပါနဲ့"
အသနားခံ မျက်လုံးလေးနဲ့ ဝမ် နဲ့ ရိပေါ်ကို တစ်ဖက်တစ်လှည့်စီ အသနားခံနေတယ်။
"ဟင့်အင်း အလွတ်မပေးနိုင်ဘူး
ကျနော် အသက်ပြည့်တဲ့ အထိစောင့်ပြီးပြီ
ကော ကျနော်တို့ စကြတော့မလား"
ရိပေါ်က ဝမ်ကို မျက်စပစ်တော့ ဝမ်က ရှောင်ကျန့်ကို ကြည့်ပြီး လျှာသပ်တယ်။
ရိပေါ်က ရှောက်ကျန့်ဘောင်းဘီဇစ်ပေါ်ကို အုပ်ကိုင်လာပြီး ဝမ်က ရှောင်ကျန့် နို့သီးလေးရှိရာကို လက်မနဲ့ ဖိချတယ်။
"အာ့...မ မလုပ်ကောင်းဘူးနော်... င..င...ငရဲကြီး လိမ့်မယ်"
"ကြီးရင်လည်း ကြီးပါစေတော့"
ရှောင်ကျန့် ခါးကော့ပြီး ရုန်းပင်မဲ့ အရာမထင် ကြိုးလည်း ချည်ခံထားရတဲ့ အပြင် နှစ်ယောက် တစ်ယောက်မလို့ ဘယ်လိုမှ ရုန်းမရ ပြုမရ။
"ဟင့်အင်း မလုပ်ကောင်းဘူးနာ်"
"လုပ်ကောင်းပါတယ်...."
ရှောင်ကျန့်က ခေါင်းခါပြတော့ ရိပေါ်က ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။
ရုတ်တရက် ခါးက အပေါ်ကို မြောက်ခံလိုက်ရပြီး
ကုတင်နဲ့ သူ့ခါးကြားမှာ ခေါင်းအုံးလေးက ဝင်လာတယ်။
"ဗြိး!!"
ပြဲသွားတဲ့ အင်္ကျီလေးက ကုတင်အောက်ကို လွှင့်ပစ်ခံလိုက်ရပြီး ဘောင်းဘီလေးကတော့ အလယ်ကနေ ဖြဲခံလိုက်ရတယ်။
"မနောက်ကြပါနဲ့တော့ ငါတကယ်တောင်းပန်ပါတယ်"
မျက်ရည်တွေ အိုင်ပြီး ရှောင်ကျန့် တဟင့်ဟင့် လှုပ်ပြလိုက်တယ်။ ဘုရား တရား မလို့ ဒီနှစ်ယောက် သူ့ကို သနားကြပါစေသား။
"ငိုနေလို့ ဘာမှ မထူးဘူး ရှောင်းရှုရှု"
သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်က ကြိုးကို ဖြေပေးပြီး
လက်မှာချည်ထားတာကိုလည်း ဖြေပေးလာတာမလို့ ရှောင်ကျန့် ကြိတ်ဝမ်းသာသွားတယ်။
ဒီနှစ်ယောက်က မျက်ရည်ခြူရင် ရတာပဲ။
စိတ်ထဲကနေ တခိခိရယ်နေတဲ့ ရှောင်ကျန့်က ခနနေ ငိုရတော့မယ်ဆိုတာကို မသိတဲ့ အလား။
