Dianthus [Adrienette]

Bedroom window

"Bütün bu zamanı öğrenmek için harcadım. Şimdi gördüğüm kadarıyla tek isteğim gitmek."

«♡ »

Rüzgar saniyeler gittikçe şiddetleniyordu. Ağaç yaprakları, genç kızın lacivert saçları ve sarışın oğlanın uzattığı kırmızı gül, rüzgarla dans ediyordu.

Marinette, ona uzatılan gülü eline aldı ve kokladı. Daha önce kokladığı hiçbir gül onun kadar güzel kokmuyordu.

"Bunu nasıl yapıcaksın?" gözlerini gülünden ayırdı ve sarışın oğlana baktı.

Oğlan soruyu alır almaz, indiği ağaca yaslandı ve çantasından çıkardığı kırmızı elmayı yemeye başladı.

Genç kız ise sabırla cevabını duymak istiyordu. Biraz bekledi ama oğlanın cevap vermek gibi bir niyeti yoktu.

"Eğer benimle dalga-"

Oğlanın bir anda ortadan kaybolmasıyla genç kızın gözleri büyüdü. Gözlerinin önündeki oğlan aniden kaybolmuştu.

Sarışın oğlanın yaslandığı ağaca baktı. Yediği elma duruyordu ama kendisi yoktu. Hızlıca etrafına baktı. Belki yine ağaca tırmanmıştır diye ağaçlara da baktı ama oğlanı göremedi. Acaba deliriyor muydu?

"Bö!"

Marinette arkasından duyduğu sesle irkildi ve gördüğü ilk ağacın arkasına geçti.

Genç kız, ağacın arkasında korkmuş bir şekilde bakarken, sarışın oğlan, çimenlerin üzerine yatmış, karnını tutarak kahkahalar atıyordu.

Genç kız ise onun artık normal bir insan olmadığının farkındaydı. Aniden gül belirtmesi ve aniden kaybolması...normal bir insanın yapabileceği şeyler değildi. Gerçekten amcasını kurtarabilir miydi?

Genç oğlanı incelemeye başladı genç kız. Altın sarısı saçları, yemyeşil gözleri ve gülerken beliren bir gamzesi vardı. Kasabadaki avcılar gibi giyinmişti ama oldukça şıktı.

Kendini beğenmiş biri gibi duruyordu. Hatta kendisinin ona muhtaç olmasını komik buluyordu. 'Benim durumum onun için eğlenceli mi?'

Marinette tüm cesaretini topladı ve sinirle sarışın oğlanın yaslandığı ağacın önündeki elmayı aldı.

Sarışın genç ise hâlâ kahkaha atmakla meşguldü.

"Şimdi kahkaha atma sırası bende!" sinsice gülümsedi genç kız ve elindeki elmayı sarışın oğlanın tam kafasına attı.

Genç oğlan kahakalarını aniden kesmiş, onun yerine yüzüne şaşkınlığa yer vermişti. Kendisine saldırıda bulunan kıza baktı. Oldukça cesur ve kendinden emin duruyordu. Derin bir nefes aldı ve üstünü silkeleyip genç kızın yanına geldi.

"Bunun intikamını alıcam prenses."

Genç kız, sarışın oğlanın yüzündeki çapkın gülümsemeyi görünce daha da çok sinirlendi.

"Yardım edicek misin yoksa kafana tekrar mı elma atayım?" dedi yerde ki elmayı göstererek.

Sarışın oğlan ensesini kaşıdı ve temkinli bir şekilde elmaya baktı.

Tekrar genç kıza döndü ve gülümsedi. Parmaklarını şıklattı. Bu hareketi ile orman daha da parlak bir hale gelmişti. Derede ki su akmıyor, hayvanlar ise hareketsizce bekliyordu. Zaman durmuş olabilir miydi?

"Sana yardım edeceğim ama sende karşılığında bana ufak bir ödeme yapacaksın. Ayrıntıları sonra konuşuruz."

Sarışın oğlan sağ elini genç kıza uzatmıştı. Artık ciddiydi. Genç kız ise ne dediklerinden ne de yaptıklarından hiçbir şey anlamamıştı ama başka çaresi de yoktu. Sanki tek yol bu değişik çocukla el sıkışmakmış gibi...

Kararlı bir şekilde sol elini sarışın oğlanın eliyle buluşturdu.

"Anlaştık!"

Genç kızın bu kelimesi ile iki elin etrafını saran kırmızı bir ip belirdi. Saniyeler geçtikçe ip de kayboldu.

İki genç ellerini birbirinden çektiği an genç kızın bir anda başı döndü. Orman eski haline geri dönmüştü ve hayvanlar da artık hareket ediyordu. Genç kız şaşkınlıkla eline baktı. Elinde değişen herhangi bir şey yoktu.

"Ne bekliyorsun? Amcan eve geri döndüğünde seni göremezse, bu sefer meraktan ölücektir. Ondan sonra seninle tekrar bir anlaşma yapmak zorunda kalıcam!"

Marinette duyduğu cümleler ile sarışın oğlanı geri de bırakarak koşmaya başladı. Yüzünde büyük bir umut vardı.

Evinin önüne geldiğinde bahçede çiçekleri sulayan amcasını gördü. O, hiç olmadığı kadar sağlıklı görünüyordu.

Sarışın oğlan sözünü tutmuştu.

Olaylar epey hızlı ilerliyor gibi geliyor bana umarım öyle değildir T︵T

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere <3

Miru Noir
«♡ »