पृथ्वीतलावर मानव हा एकच जीव आहे जो विचार करू शकतो. इतर प्राणीमात्रामध्ये विचार करण्याची संरचना निसर्गाने निर्माण केली नाही. म्हणूनच असेल की प्राणी, पक्षी हे संभोग फक्त आपला वंश वाढवण्यासाठी करतात तर पृथ्वीतलावर मानव ही एकच जात आहे जी संभोग फक्त प्रजननासाठीच नव्हे तर मनोरंजनासाठी सुद्धा करते.
सौंदर्य या शब्दाची चव जिभेने नव्हे तर नयन सुखाने घेऊ शकतो, सौंदर्य ह्या शब्दातील अधीरता आणि मधुरता कर्ण सुखाने घेऊ शकतो, सौंदर्य शब्दातील अदब, लवचिकता जणू काही स्पर्श सुखाने घेऊ शकतो असा स्वर्ग जणू काही त्या मधुचंद्राच्या पलंगावर रचला होता. त्या मधुचंद्राच्या रात्रीत तो पलंग सुद्धा एखाद्या सुंदर नवरीसारखा नटला होता. चार पायावर असलेला सागवानी पलंग. त्या पलंगावर अंथरलेली फिकट गुलाबी रंगाची बेडशीट. चहूबाजूंनी बांधलेल्या मोगऱ्याच्या माळा. बेडशीटवर शिंपलेल्या गुलाबाच्या पाकळ्या. गुलाबाच्या पाकळ्या जशा डोळ्यात घुमत होत्या तसा मोगऱ्याचा सुगंध पूर्ण बेडरूम मध्ये दरवळत होता.
बेडरूमचा दरवाजा हळूच उघडला. त्या अर्धवट उघड्या दरवाज्यातून एक युवती आत आली. तिच्या हातात एक केसर युक्त दुधाचा काचेचा ग्लास. ती हळूहळू त्या बेड जवळ येऊ लागली. जांभळ्या रंगाच्या शालूत ती नववधू खूप सुंदर दिसत होती. जांभळ्या रंगाच्या शालूवर गोल्डन कलरची किनार, गोल्डन सिल्वर नक्षी असलेला नक्षीदार पदर. त्या साडीवर शोभून दिसेल असे आखूड हाफ स्लीव्हचे जांभळे सोनेरी ब्लाऊज. या साडी आणि ब्लाऊजमध्ये विसावलेली तितकीच अप्रतिम शरीरयष्टी. ३४-२६-३६ ही तीन मापे तिच्या सौंदर्याचा पुरेपूर साक्षात्कार दाखवण्यासाठी पुरेशी नव्हती. जो पाठीवरचा भाग तिच्या ब्लाऊजमध्ये व्याप्त होऊ शकला नव्हता अशी उघडी पाठ म्हणजे एखादे सुपीक हरितक्रांतीमय पठार म्हणावे. या पठारावर वावरणारी तिची काळीभोर केसाची वेणी पुढे जाऊन तिच्या नितंबावर अलगद आदळत होती. केसाची वेणी प्रयत्न करत होती की दोन्ही नितंबाना आलटून पालटून स्पर्श व्हावा जेणेकरून कोणत्याही नितंबावर अन्याय होऊ नये. एका नितंबावरची वेणी उडून जेव्हा दुसऱ्या नितंबावर जात होती आणि दुसऱ्या वरून पुन्हा पहिल्यावर येत होती तर असे वाटत होते की त्या वेणीच्या कॉकने ती दोन चावट नितंबे जणू काही बॅडमिंटन खेळत आहेत. तिच्या नितंबाची गोलाई जणू काही आपल्या शाळेतील भौतिकशास्त्राच्या प्रयोगशाळेत ठेवलेली पृथ्वीच्या मॉडेलची आठवण करून देत होती. तिच्या कमरेच्यावरच्या प्रदेशात यावे तर तिच्या ब्लाऊजमध्ये तिची उन्नत वक्षस्थळे पिंजरा तोडून बाहेर उडण्यास प्रवृत्त होत होती. पण तो ब्लाऊज नावाचा रखवालदार त्या गोऱ्यापान शुभ्र जनावरांना ते ब्रा नावाचे कुंपण ओलांडू देण्याची परवानगी देत नव्हता. मग पुन्हा ती उन्नत स्तने त्या ब्लाऊजच्या धाकाला घाबरून त्या सौंदर्यवतीच्या छातीत दबा धरून बसत असे. त्या सुंदर युवतीला आपल्या मांडीवर समोर बसवून तिच्या भरगच्च दोन वक्षाच्या मधल्या पोकळीत तोंड खुपसून रात्रभर बसण्यासाठी कोणतीही पुरुष एका पायावर तयार होईल. फक्त तिच्या वक्षाच्या जादूत खेळताना त्याला ती रात्र अपुरी पडेल. मग तिचे इतर अवयव या संभोग क्रियेत भाग घेऊ शकले नाही म्हणून इतर सर्व अवयव तिच्या वक्ष स्थळावर रुसून बसतील. याउलट त्या पुरुषाला नवल वाटेल की या सुंदर रुपवतीच्या एका गुप्त भागात खेळता खेळता आपल्याला रात्र अपुरी पडली. अशा ह्या सुंदर युवतीचे नाव होते केतकी देशमुख.
