Remembrance /Ryomen Sukuna

Ölümün Dünya'ya Bir İyilik Olurdu

-Sukuna?

  Hiç bir cevap alamadı kadın. Ama biliyordu o her zaman kendisini duyardı.

-Beni o gün neden yanına aldın?

-Elimi bile sürmek istemediğim işlerimi yap diye.

  Doğru ya. Kadının hiç bir değeri yoktu. Tekrar kırıldı kadın. Kendini hiç bu kadar gereksiz hissetmemişti.

-Peki ya bir gün ölürsem? Eğer ölürsem elini bile sürmek istemediğin o işleri kim yapacak?

-Ölümün dünyaya bir iyilik olurdu.

  Tüm bedeni kaskatı kesildi. Gözlerinin yandığını hissetti. Kadın biliyordu aslında onun kendisini sevmediğini. Ama ölmesini isteyecek kadar değersiz olduğunu hiç bir zaman düşünmedi.

-Ama ölmene izin vermem.

  Söylediği son cümleden sonra adam hızla kalktı ve gitti. O gittikten sonra kadın gittiği yeri izledi bir süre. Sonra etrafına bakındı. Yerdeki sterliçyayı gördü. Nadir bir çiçekti. Kolay kolay bulunmazdı. Sukuna tam bu çiçeğin yanında oturmuştu.

Teşekkürler.