Zawgyi
မာက်ဴရီမီးေရာင္မ်ားစြာနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ေပက်င္းရဲ႕ ညျမင္ကြင္းကို
ျပတင္းအစား မွန္ခ်ပ္မ်ားစြာကာရံထားရာေနရာကေန ၿငိမ္သက္စြာေငးေမာေနမိသည္။ႏွင္းပြင့္ကေလးမ်ား ခပ္က်ဲက်ဲက်ႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ ေပက်င္းရဲ႕ဘယ္ေဆာင္းကမ်ား
ေအးဖူးပါသလဲ။မွန္ျပတင္းမွာ ကပ္ၿငိေနေသးတဲ့
အျဖဴေရာင္ ႏွင္းဖတ္ကေလးေတြရဲ႕ ေအးခဲမႈႏႈန္းကိုပဲ လြန္ကဲလွၿပီဟု
သူထင္ေနမိသည္။
လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္ထဲက နီညိဳေရာင္အဆင္းနဲ႔အရည္တခ်ိဳ႕လည္ေခ်ာင္းထဲကို စီးဝင္သြားေတာ့ ခါးသက္မႈနဲ႔အတူ ပူေလာင္မႈကိုပါ ထပ္တူခံစားလိုက္ရေသာ္ျငား....
ဝတ္ထားတဲ့ အနီေရာင္လည္ပိတ္စြယ္တာက ေႏြးေထြးေနပါေသာ္ျငားလည္း ခုခ်ိန္ထိေႏြးေထြးတယ္လို႔မခံစားရတာ ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလဲ။
"က်စ္"
မခ်င့္မရဲ သူစုပ္သပ္မိေလေတာ့ ဆစ္ခနဲနာက်င္မႈက တစ္ေယာက္ေသာသူအတြက္ သီးသန္႔ျဖစ္တည္ေနတဲ့ လည္တိုင္ဆီက။ ခပ္ေရးေရးထင္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ အနီေရာင္ဒဏ္ရာေလးဟာ ေဆာင္းရာသီေအးလြန္းလို႔မ်ား တဆစ္ဆစ္ကိုက္ခဲေနရျခင္းေပလား။
"ေကာ"
သူၾကားလိုက္ရတဲ့အသံေလးဟာ ႏွစ္ရက္တာခြဲခြာမႈအတြက္ သူလြမ္းေနသမ်ွရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္သပ္သပ္ဟု ထင္ေနမိသည္။
ႏူးညံ့တဲ့ေခၚသံေလး...။
စိတ္ကူးယဥ္မႈျဖစ္ေနေစဦးေတာ့ လွည့္ၾကည့္မိရင္ ေသခ်ာေပါက္သူ႔ရဲ႕တစ္ေယာက္ေသာသူ ျဖစ္ေနေလမလားဆိုတဲ့အေတြးေလးနဲ႔လွည့္ၾကည့္မိသည္။
မ်က္ကပ္မွန္အကူအညီနဲ႔ ၾကည္လင္ေနတဲ့ပံုရိပ္ကေလးကို ဖမ္းဆုပ္ႏိူင္ခဲ့သည္...။
"ဝမ္ေလး"
သူ႔ရဲ႕တစ္ေယာက္ေသာသူက သူ႔ရဲ႕ေနာက္မွာ ခန္႔ညားစြာနဲ႔ရပ္လ်က္တည္႐ွိေနခဲ့သည္...။
Private Jetရဲ႕အသံက အဲ့ေလာက္ပဲတိုးသက္လြန္းသည္လား
ဝမ္ေလးျပန္လာတာ သူမသိလိုက္။
ႏွစ္ရက္တာေဝးကြာခဲ့ရတဲ့ ရင္ခြင္ဆီကို စိတ္ခ်လက္ခ် ခိုဝင္ပစ္လိုက္သည္။ အလုပ္ပင္ပန္းလာသူရဲ႕ ဆီးႀကိဳေပြ႔ဖက္မႈက
ေပက်င္းရဲ႕စံခ်ိန္လြန္ေဆာင္းအား အံတုႏိုင္စြမ္းေတြေပးႏိုင္သည္။
၄၈နာရီေလာက္ တမ္းတခဲ့ရသည့္ရင္ေငြ႔ေလးက သူ႔အားေႏြးေထြးမႈေတြ ရစ္သိုင္းသြားေစ၏။တစ္ေယာက္ေသာသူ၏ ရင္ခြင္က်ယ္ထဲကို ေခါင္းတိုးဝင္ကာ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးကို ခိုးယူ႐ႈ႐ႈိက္မိ၏။
