Evlilik ve diğer Cinayetler

1

˝ÖLMEK İSTEMİYORUM! LÜTFEN YARDIM ET! ÖLMEK İSTEMİYORUM! Avuçlarından kollarına akan kana baktı. Etrafındaki herkesin sesleri yavaş yavaş ağırlaşıyordu. Sesler giderek bulanıklaştı ve hareketlerin sırasını kaybetti. İki saniyeden fazla sürmedi. Pelin tekrar iki elini yaranın üzerine koydu ve kapatmaya çalıştı. Çok geç olduğunu düşünen Pelin değil, onunla birlikte ameliyathaneye koşan herkes bunu hissediyordu. Genç kursiyerlerden biri "Araba kazası" dedi. "Yardım edin, ben bir kurbanım, ölmek istemiyorum!" dedi terleyen hasta Pelinin gözlerinin içine bakarak. Pelin soğukkanlılığını her zamanki gibi korumaya çalışsa da alnından kaşlarına akan ter heyecanını ele veriyordu. Tecrübesine ne kadar güvense de, duygularını kontrol etmeyi tam olarak öğrenememişti. "Nabız düşüyor!" Hemşirenin ameliyathaneye girerken Peline söylediği ilk kelime oldu. Pelin hızla eldiven giydi ve yaklaşık 30-35 yaşındaki yaralı adamın başına gitti. Önce kravat çözüldü ve bir kenara atıldı. Daha sonra tamamen kanla kaplı olan ve aslında gök mavisi olan gömleği kesilip hastanın vücudundaki kan steril bir havluyla temizlendikten sonra yara nihayet temizlendi. Pelin, on yedi yıllık tıp pratiğinde daha korkunç yaralar görmüştü. Şimdiki yaralanma ise düşündüğü kadar ciddi görünmüyordu. Pelin gözlerini yaradan ayırmadan "Yarık derin ama organ hasarı yok" dedi. Demir yaranın sol tarafını, omurganın hemen altındaki deri bölgesini, neredeyse ortasından kesmişti. Elini yaralının alnına koydu ve "Merak etme, ciddi bir şey yok" dedi. Ancak birkaç saniye içinde hastanın çığlıkları tüm hastaneyi ele geçirmişti bile.

˝Bölgesel anestezi yardımcı olmaz.Tamamen uyuşmuş olmalı" dedi Pelin sağında duran hemşireye. Kısa süre sonra hastanın damarına bir anestezik yerleştirildi ve derin bir uykuya dalmasına neden oldu. Natavan derin bir nefes aldı ve sağ elini yanındaki yardımcılardan birine uzattı ˝Neşter˝dedi.