My Twin's Boyfriend (On-going)

MTB 1

Adri's POV

Ladies and Gentlemen this is your captain speaking. We are now landing in our destination. Please fasten your seatbelt for everyone's safety, thank you.

Tumayo na ako at kinuha ang body bag ko sa taas. Inayos ko ang headphones ko at inilock ko na ang seatbelt.

Pagkaland na pagkaland namin ay kinuha ko na ang maleta ko at nagsakay sa taxi. How i missed this. I missed being alone with my headphones and skateboard. How i missed being so quiet and peaceful.

Binayaran ko na yung driver at bumaba na. Minata ko ng maayos yung bahay sa tapat ko.

Not bad. Simple lang. Di gaanong maliit, di rin gaanong kalaki. Sakto lang sa akin.

Ipinasok ko na ang gamit ko at dumiretso sa kwarto ko. Humiga ako sa kama at pumikit.

Mamaya na ko magaayos ng gamit. Magpapahinga na muna ako.

Before i sleep, tinext ko muna siya.

To: Paps

Nasa bahay na po ako. Pahinga muna ko.

And with that, i closed my eyes and let my soul flow with the music.

****************************

Ugh. Nakakapagod pala talagang mag ayos ng gamit. Itinali ko ang buhok ko into messy bun at prenteng umupo sa dirty white na sofa. Ipinatong ko ang paa ko sa lamesa at inihiga ang ulo sa ilalim ng kamay ko.

10 years.

Ang tagal ko narin palang di nakabalik dito. Simula ng mangyari ang insidenteng iyon ay hindi na kami pinabalik ni daddy dito sa Pilipinas.

Maswerte nga ako e. Kase ako pa yung nakabalik dito. Pero malas din at the same time. Kase, haharap na naman ako sa mga taong matagal ko ng kinalimutan.

*bzzt*

From: Paps

Hey Adri, i forgot to tell you that there's no stock in your fridge. Just buy at the supermarket. Stay safe! Love you!

--

Tumayo na ako at lumabas na ng bahay. Nilock ko muna iyon bago umalis. Dala dala ko ang skateboard ko habang naglalakad.

Before anything else, let me introduce myself. I'm Adrienne Nadine Gorospe. You can call me Adri (Ey-dri). Adri lang, ayoko ng tinatawag ako sa kahit anong pangalan. Adri lang talaga.

Uhm ano pa ba? I'm sixteen and i'm cool. Yeah i'm cool. My mom passed away when i was seven. My dad? He's alive of course like hell, he just texted me a while ago. Kung patay na sya edi sino nagtext sakin diba? Tss! O yah, my dad. Sakanya ako nagmana..

My mom and my sister. Yah, kikay sila. Super love nila yung mga kulay na sobrang sakit sa mata ._.

Girly stuffs. Make ups. Daming cheche bureche sa room nila and most of all, BOYS.

Pity them, sakit lang ng ulo yun ;____;

Also, i never had friends before. Maybe yes, when i was in my childhood days but eversince lumipat kami sa New York, wala na kong naging kaibigan.

Magmula ng mamatay si mommy feeling ko namatayan narin ako ng loob. My mom, she's my number one enemy. But i admit that she is the most wonderful mom i've ever had. If i could just go back in time and save my mom.

"Miss okay ka lang?" i was back to my senses when someone speaked.

Tinignan ko lang siya. Nagulat ako ng bigla niyang hawakan ang mukha ko kaya napapikit ako. Naramdaman ko nalang na namasa yung pisngi ko.