Sally Sanderson yatak odasının penceresinden eğilerek kıyı boyunca aşağıya, yukarı hareket eden trafiğe umutla baktı. Nerde kalmıştı? Çoktan burada olması gerekiyordu. Eğer biraz acele etmezse, okula gitmek üzere evden çıkması gerekecek ve bir gün daha durumun ne olduğunu öğrenemeyecekti. "Sally! Hazır mısın?" Babası başını yatak odası kapısından içeri uzattı. "Saat nerdeyse sekiz oldu" Genç kız, kumral saçlarının karışık bir tutamıyla oynarken tereddütle "Şey... bekliyordum da..." dedi. Eğer babasına gerçeği söyleyecek olsaydı, babası ona, kafasını o romantik saçmalıklarla doldurmak yerine, mezuniyet yılının başlangıcında yapılması gerekenlerle ilgili ikna edici bir konuşma yapardı. "...annemi..." diye bir eksiklik hissiyle bitirdi. Bir açıdan doğruydu aslında. Annesinin şu erken sabah koşularından birinde olduğunu biliyordu, ama Sally ne zaman uyanıp da onun gitmiş olduğunu görse, aklı hep o korkunç olaya... ama o olay kapanmıştı. Geçmişte kalmıştı. Bir daha kesinlikle olmayacaktı. Babası çarpık bir sırıtışla, " Aa... annen kaldırımdan ağır ağır yürüyordur" diye karşılık verdi. " Eğer seni bırakmamı istiyorsan, hemen benimle gelmen lazım. Saat dokuzda bir prodüksiyon toplantısında olmam gerekiyor" Ayağını sabırsızca yere vurdu. Sally, bugünün babası için çok anlamlı olduğunu biliyordu; Kanal Dört için yapımcılığını üstlendiği son dizi tam bir fiyaskoyla sonuçlanmıştı ve şu anda üzerinde çalıştıkları yeni fikir etrafında çok spekülasyon dönüyordu. Günlerdir somurtkan ve sessizdi; masasına gömülmüş çalışıyor,saat
