Ik ruik eten. Daar word ik altijd wakker van. Mijn moeder maakt het lekkerste eten en alleen al van de geur ga ik watertanden. Snel stap ik mijn bed uit en loop ik naar de badkamer. Ik was mijn gezicht en borstel mijn haar. Ik heb zwart steil haar met rode highlights. Ik heb een schuine pony en mijn haar is tot aan mijn stuitje. Erg lang dus.
Ik liep terug naar mijn kamer en deed deur van mijn klerenkast open. Ik koos voor een gebleekte skinny spijkerbroek en een witte croptop met kant aangezien het nog steeds warm weer was. Daarna trok ik mijn roze nikes aan en liep ik richting het lekkere eten.
Mijn moeder had udon (a/n udon = soort noedels maar dan dikker) gemaakt. Ik begon mijn eten op te eten toen ik opeens zag hoe laat ik was. Ik propte de rest van mijn eten in mijn mond en liep de deur uit. Toen ik buiten stond, besefte ik dat ik mijn tas was vergeten en liep terug naar binnen.
Mijn moeder riep nog wat maar ik was de deur al weer uit. Ik rende zo snel als ik kon naar de bus en stapte in. Het was druk in de bus maar ik had nog een plaats kunnen bemachtigen. Er stapte een vreemde jongen in de bus. Tenminste, hij zag er niet raar uit maar hij voelde... anders. Ik dacht er voor de rest niet aan en liet het gaan.
De bus hobbelde door de stad en remde af bij de volgende bushalte. Een zwangere vrouw stapte in. Ze zag er niet goed uit. Ze was bleek en had donkere kringen onder haar ogen. Ik stond op. 'Mevrouw, u kunt hier gaan zitten.' Ze keek me hoopvol aan. Dit was zo sneu. 'Gaat u maar zitten.' Zei ik nogmaals. Ze ging puffend zitten en bedankte me.
De bus kwam bij het volgende station waar ik moest uitstappen. De vreemde man stond ook op om uit te stappen. Ik probeerde me niets van hem aan te trekken maar dat was wel moeilijk merkte ik. Hij had gewoon iets.
---------
Miyuki P.O.V
Vandaag is een bijzondere dag. Ik voel het. Ik weet niet precies wat maar het is groots. Ik volg mijn gevoel ik zie wel waar ik terecht kom.
Nadat ik me had aangekleed en had gegeten liep ik mijn appartement uit. Ik sloot mijn ogen en mijn gevoel zei dat ik naar het busstation toe moest. Onderweg kwam ik veel mensen tegen. Ik observeerde ze allemaal. Mijn lotgenoot kon er tussenzitten. Eenmaal bij het busstation aangekomen, ging ik op een bankje zitten. Ik sloot mijn ogen weer. Hopend op een hint. Voetstappen. Gehijg. Ik opende mijn ogen en zag een meisje naar de bus rennen. 'Gewoon een schoolmeisje. ' dacht ik. Toen ze passeerde voelde ik ineens een gevoel die ik nog nooit eerder had gevoeld. Een warm, tintelend gevoel, spreidde door mijn lichaam. Verbaasd keek ik naar het meisje. Ik moet die bus in. Nu.
--------
Sakura P.O.V
Een gegil klonk door de bus wat tot geschreeuw van de andere mensen leidden. Ik draaide me om en zag de zwangere vrouw op de grond liggen, kronkelend van de pijn.
