Het was druk toen ik op school aan kwam. Iedereen liep door elkaar heen. De nieuwe bruggers die met hun rugzakken door de school paradeerden en de ouderen die er een beetje achteraan slenterden. Ik liep naar de receptie om mijn rooster te halen.
Nadat ik mijn rooster en kluis sleutel had opgehaald, zocht ik mijn kluisje. 514... 515... 516. Bingo. Ik opende mijn kluisje en propte er mijn boeken in. Iemand naast me opende zijn kluisje. Hij had donker bruin bijna zwart haar. Zijn ogen waren zo donker. Bijna pikzwart. Ik deed een stap naar achteren. Hij was die jongen die me hielp met die vrouw. Hij was het.
De jongen wisselde zijn boeken en keek me niet aan. Hij had niets in de gaten. Of ten minste zo gedroeg hij zich. Ik deed mijn mond open om wat te zeggen maar er kwam geen geluid uit. De jongen deed zijn kluisje op slot, draaide zich om en liep weg. Shit, als ik nu niets zeg lukt het misschien wel nooit meer.
Ik rende achter de jongen aan en trok aan zijn arm. De jongen stond stil. Hij keek me niet aan. 'Je herkent me nog, toch?' De jongen zei niets. 'Van vanochtend. Je hielp me met die vrouw.' Hij zei nog steeds niets. Ik was stil om adem te halen. Ik moest echt wat aan mijn conditie doen want ik stond te blaffen als een hond. 'Hallo... ik praat tegen je.' Zei ik nadat ik normaal kon ademen. De jongen keek me opeens aan. Hij had een dreigende blik maar ik was niet bang voor hem. 'Wat is er?' Kwam er vloeiend uit zijn mond.
Miyuki P.O.V
Dit kind was echt vervelend zeg. Wat wilde ze nou. Ik heb wel betere dingen te doen zoals mijn missie voortzetten. Ze bleef maar door ratelen. Toen ze geen adem meer had was ze eindelijk stil. 'Wat is er?' Zei ik tegen haar. Ze was geschokt. 'Wat wil je?' Zei ik hard. 'Ik.. eh.. Waarom liep je zomaar weg zonder iets te zeggen?' Zei ze verdedigend. 'Ik had er voor de rest toch niets mee te maken. Ik ken die vrouw toch niet. Waarom zou ik dan blijven als ik ook betere dingen te doen heb.' Ze schrok van wat ik zei. Mooi zo. Misschien laat ze me nu met rust.
