Umirap ako kay Marjorie habang nakaupo sya sa aming sofa. Hinihintay akong pumayag, pero ayoko talaga dahil mamimili ako ng gamit ko para sa school.
" Celeste naman eh! Minsan lang tayo mag inom nina Teron! Kj mo." singhal nya at muling pinalobo ang kaniyang bubble gum na isang oras na niya nginunguya. Ngumiwi ako.
" Hindi nga pwede eh! Mamimili ako ng school supplies ngayon--..." sabi ko na hindi ko man lang naituloy dahil sa tumayo sya bigla.
Tinapik nya ang likod ko. " Pede naman bukas bumili ah? Sabay na tayo kung gusto mo!" aniya at ngumisi pa sa akin.
Matamis ko siyang nginitian. " Bukas imimeet ko yung mga project ko...baka nalilimutan mo bukas ang start ng trabaho ko." nakangiti ko na sabi, siya naman ay bumalik sa sofa at nagbuga ng hangin. Punong puno ang muka nang pagkabigo.
Tumawa ako. " Okay! Susunod ako pag maagap ako nakarating...sana ay maikli lamang ang pila!" sabi ko, di ko na din natiis, nakakaawa na masyado ang muka niya!
I rolled my eyes at her when she jump while shouting. " Yes! Pumayag na din! Teka...asan nga pala si Tita Chris?" aniya, napansin na wala si mama sa paligid.
I shrugged my shoulders. Itinali ko ang rubber shoes ko at kinuha ang bag. " May bagong work daw...ayaw sabihin sakin kung ano." sabi ko. She nod and then walk towards me.
" Bagay sayo ang kulay cream! Mas lalo ka gumanda!" puna nya sa damit ko na kulay cream. Im wearing spaghetti sando and highwaist baggy pants. Umiling ako at marahan pinasadahan ang buhok ko.
" Pumayag na nga ako nang uuto kapa! Marjorie, gasgas na yang style mo.." ani ko at humalakhak, tinampal nya ang braso ko at tumalikod sa akin.
" Para sabihin ko sayo...di kita inuuto! Ang ganda mo talaga...sana nga ay may lahi din ako tulad mo 'no! Para madami akong boys!" singhal nya.
Mas matangkad ako kumpara kay Marj. May shape din ang katawan ko habang ang kanya ay medyo mapayat. Maganda sya, morena at matangos ang ilong. Wala naman akong ibang nakikitang mali sa kanya, kumpleto ang pamilya nya, masaya, at isa pa swerte sya! Kaya di ko papangarapin maging isang tulad ko kung ako ang nasa kalagayan nya.
" Nababaliw kana ba? You are more than what you think! Kung alam mo lang...ako nga dapat ang mainggit sayo! Kumpleto pamilya mo, wala ka na ibang hihilingin!" seryosong sabi ko sa kanya, pinatay ko ang ilaw sa sala at kusina.
" Sabagay...ganda nga ng muka mo, katawan mo, pero swerte ka lang sa mama mo...Pero alam mo, you're so brave! Kahit minsan alam ko na medyo hirap ka na.." aniya at ngumiti sa akin.
Sometimes, I really want to give up everything..but everytime I remember why I start, why im here...I learn so much things in this world, to be brave, to fight, to keep living even my life is difficult.
Napadaan ako sa picture frame ni mama noong bata pa sya. I smiled when I saw her real smile. She is only 18 years old here...very beautiful and young. Like me, she's so brave, she's my hero. I believe in her, and I love her so much!
Twenty three si mama noong nabuntis, mag isa din sya nung pinanganak ako dahil wala na ang parents nya. She work very hard for me, nakita ko lahat ng pagod ni mama. Lahat ng sakripisyo. Kaya andito ako, para mag aral at magtapos, so I can help her. Para iparanas sa kanya ang lahat ng deserve nya. She deserves everything in this world.
" Tatawagan ko na lang kayo mamaya? " tanong ko kay Marjorie bago sumakay ng jeep. Tumango sya at agad nagpaalam. Papunta sya kina Teron.
" Oo! Hintayin ka namin ha! Wag mokong paasahin sa wala, Celeste Kleia!" sabi nya habang naniningkit ang mga mata na tumingin sa akin. Binanggit pa talaga pati ang second name ko!
