Danganronpa Terra emmen

Het begin

Bzz. BZZ. Jaja ik ben al wakker. Kut alarm. Ik werd moe wakker. Dat komt, omdat ik niet kon slapen van de spanning. Ik heb mijn hele leven gewacht op dit moment, maar nu kon het van mij wel langer duren. Het is de eerste dag op mijn nieuwe school. Hope Peaks academie. Het is de school waar iedereen naar toe wilt. Als je daarnaartoe gaat is je toekomt gegarandeerd geweldig. Dat komt, omdat iedereen die daar heen gaat geweldig is. Was ik maar geweldig. Ik ben gewoon mijzelf, maar volgens de school is dat genoeg. Al de studenten die daarnaartoe gaan zijn ergens het beste in. Nee ik overdrijf niet. Je hebt bijvoorbeeld, Lissy. Elke jongen is gek op haar. Ze is de grootste jongensmagneet die bestaat. Of Demi, alles wat zij maakt smaakt geweldig. Je zou wel denken dat ik ben gekozen, omdat ik ergens heel goed in ben. Als dat zo zou zijn zou dat geweldig zijn. Zie je het al? Ik als iemand die geweldig is. Nee ik ben gekozen uit geluk. Puur geluk. Ik ben overal normaal in. Ik ben nergens goed in. Ja misschien zeuren, maar ik ben verder overal slecht of normaal in. Bzz. Daar ging mijn tweede wekker. Ik dacht bij mijzelf waarom doe ik dit. Ik ben toch verder, want 6 uur s 'ochtends is niet zo vroeg. Ik heb mijzelf ontbijt en ging nog even achter mijn laptop. Alles op het nieuws ging over de nieuwe studenten die naar Hope Peaks Academie gaan. Het ging er over dat hun zo geweldig zijn. Het ging ook kort over mij. Over dat ik zo veel geluk heb. De minuten vlogen voorbij en voor ik het wist zat ik in de trein onderweg naar de school. Ik kwam eindelijk bij het station dat in de buurt is van het station. Ik zat te trillen op mijn benen van de spanning. Wat doe ik hier? Ik hoor hier niet. Het is de rijke buurt. De rijke buurt met al die irritante rijke kinderen. Wat als ze mij toch niet willen op de school? Wat dan? Ik zette de gedachten zo snel mogelijk wel. Het laatste stukje moest ik nog lopen. Het was ongeveer 5 minuten lopen, maar dat vond ik niet zo erg. Toen ik eindelijk bij het gebouw aan kwam viel mij mond open van verbazing. Er waren sowieso wel 6 verdiepingen. Het zag er veel groter uit dan op de foto's. Ik had het nooit zo groot verwacht. Ik keek op mijn horloge en ik zag dat het al 7:45 was. Ik schrok mij wild, omdat ik er al om 8:00 moest zijn. Ik liep gehaast naar binnen. De entree zag er geweldig uit. Nu snap ik wel waar al het belastinggeld heen gaat. Ik liep naar het lokaal toe en ging naar binnen. Ik zag dat niemand er nog was. Dat verbaasde mij wel, omdat ik echt dat dat ik te laat was. Ik zag 19 tafels met allemaal een kaartje met een naam erop. Ik ging opzoek naar de plek met mijn kaartje, maar voordat ik hem gevonden had werd mijn hoofd licht en was ineens alles zwart.