Danganronpa Terra emmen

De Deur

Mijn hoofd zat te kloppen. Half wakker zat ik rond te kijken in de donkere kamer waar ik in lag. Nergens kwam licht vandaan behalve van de lichten die boven aan het plafond hingen. Alle ramen waren dichtgetimmerd. Het zag er slecht uit maar het was wel stevig. Ik zag een deur. Ja een deur. Dezelfde deur waardoor ik naar binnen kwam. Toen wist ik het weer. Ik ging naar binnen bij de school en ik ging naar het lokaal. Verder kan ik mij niet veel meer herinneren. Het enige logisch dat mij kon gebeuren is dat ik ben flauwgevallen. Ja is er vast gebeurt, ik vond het spannend en ik ben black-out gegaan. Mijn eerste instinct was uit de deur gaan. Dus dat heb ik gedaan. De kamer die erachter zat was een een donkere kamer met een rood/roze achtige gloed. De vloer was zwart-wit geblokt en de muren waren saai en van steen. Ik strompelde door naar een andere kamer, daar hoorde ik heel zacht mensen praten. Gelukkig, ik ben niet alleen in dit enge gebouw. Ik liep door en ik kwam steeds dichter bij het geluid. Uiteindelijk zag ik twee meiden staan. Ik herkende ze ergens van. 'Wie ben jij?' vroeg een meid met donkerbruin haar en donkere ogen. 'Ik ben Mila' reageerde ik bangig. "Wat doe ik hier?" vroeg ik snel. "Geen idee" reageerde het meisje met donkerbruin haar. "Mijn naam is Sharon" voegde ze toe. Toen viel het kwartje. Het is Sharon de beste kickbokser. Het was even stil, maar dat werd al snel verbroken door een meisje met blond haar. "Hoi, ik ben Amber. Ik denk dat we naar de gymzaal moeten." Vertelde ze gehaast. We gingen naar de gymzaal en daar zag ik iedereen staan. De hele klas. Ik zag twee jongen praten. Bij hun gezichten kon ik zien dat het serieus was. Toen gebeurde wat dat alles ging veranderen.