CHAPTER TWO

3 1 7
                                    

"N-nasaan po siya?" tulirong tanong ko kay mama ng makababa ako sa sala. Hindi ko pinahalata sakaniya ang kabang nararamdaman ko mula kanina.

"In the backyard sa may playground," tipid na sagot ni mama habang nagbebreastfeed sa kapatid ko. Tumango ako at lumunok ng tatlong beses sakaniya bago tumungo.

Kalma Laura he can't harm you nasa pamamahay niyo siya!

Ang tinutukoy na playground ni mama ay ang soccer field sa likod ng bahay. It is surrounded by trees that protects from direct contact with the sun rays. Huminga ako ng malalim at tumungo sa lalaking nakatalikod habang naka-upo sa wooden chair.

"Do you need something?" agarang tanong ko sakaniya ng makalapit ako ng konti. He then turned around and face me together with his serious face. He handed me a one piece yellow pad paper with a pen.

What!? Anong gagawin ko dito!? Does he want me to teach him to write!?

"A-ano to?" utal na tanong ko sakaniya.

"Basahin mo," malalim na sabi niya sakin. I hesitantly accept it and immediately read the content.

"Gago kaba?," inis na sabi ko sakaniya ng mabasa ko ang nakasulat sa papel at hinigpitan ang hawak ko sa ballpen na binigay niya.

"Hindi," maikling sagot niya sakin na nagpa-init ng ulo ko.

"As far as I can remember I don't know you at ito," tinuro ko ang nakasulat. "Hindi ko matandaan kung kailan at saan ako nagkautang sayo!"

"As far as I can remember also miss whatever your name is pumunta ka sa kubo ko," sagot niya sakin na para bang isang malaking kasalanan iyon.

"I can't remember going in someone's place in an instant lalo na kung sayo iyon!" galit na sigaw ko sakaniya.

Sabi na nga ba! I was right yesterday he is not good as he looks!

"Pero pumunta ka doon," malamig na tugon niya at humakbang ng tatlo causing us to get closer.

"Look I don't even know you wala akong alam sa mga pinagsasabi mo you probably mistaken me into someone that came into your place and about this debt I won't pay this wala akong alam at wala akong matandaang kasalanan sayo," mahabang litanya ko sakaniya. If my memory was right wala naman akong ginawang masama sakaniya other than running away from him.

He looked at me with his those familiar eyes that I saw yesterday and he then licked his lips. The way his eyes pierced at me I felt my knees are running cold and I don't know why I felt so lost in his stare. Pumikit siya ng mariin causing me to notice his long and thick lashes and as he opened his eyes his thick black brows raised.

"Pumunta ka sa kubo ko kahapon without reading that it has private property written on the door and you trespass like a thief," ang sagot niya sakin na tila na napipigtas ang pasensya. Gusto kong sampalin ang sarili ko ng maalala ko ang nangyari kahapon.

He was the owner of that freaking place that I almost died?

"And before I forgot you almost kill the chicken in my barn at iyong mga sasabungin na nakatali you almost freed them," parang galit na sabi niya sakin. Ipinilig ko ang ulo ko ng mapagtanto ko ang lahat. I was busy running that time kaya wala na sa isip ko ang mga nangyayari sa paligid.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Aug 02, 2022 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Lost in your paradise (La Visayas Istorya series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon