Close

III

Kristof's

Nakauwi nako ng bahay. Swerte ko wala sila mama. Nagbakasyon ksi sila sa bahay ng mga tita ko, isinama nya pa ang kpatid ko. Mukang di nanaman yon makakapsok sa school. Ayos narin to. Walang magtatanong kung san galing ang galos ko sa muka. Maya maya nagtext si mama:

Message from: Ma

Anak, nakauwi ka na ba? Magluto ka na lng jn ha. May delata pa jn. Isinama ko na ang kpatid mo tutal nman friday na eh. Bka sa lunes pa ng umaga kmi mkabalik. Ikaw na muna ang bhala sa bahay. I love you anak!

Si mama tlga. Npakamaaalalahanin prin nya. Nagluto na ko ng pagkain ko tpos kumain na. Gusto ko ng magpahinga, nakakapagod tong araw na to pra saken. Pero maaga pa naman. Naisip kong manood ndin muna ng tv, halos malaglag ako sa upuan ko ng may kumatok at pamilyar na boses ang narinig ko.

"Kristof?"

"Tao po, Kristof?" Si louise. Walang duda sya nga.

Bakit sya nandito? Dali dali akong tmayo at pnagbuksan sya ng pinto. Nanginginig at di makapagsalitang nakatitig sya saken. Muka syang distracted. Bakit kaya? Tinignan ko at sinubukang itrace yung tinitignan nya. Nakatingin sya sa --

"Ay! Ay! Psensya na. Sandali!" Sabi ko at nagpapanic ako ngyon. Nakakahiya. Pinagsarhan ko sya ng pinto at magbibihis nako. Teka pinagsarhan ko sya ng pinto? Mali! Bumalik ako sa pinto at binuksan ko yon atska tumakbo papasok sa kwarto ko. Bat di padin sya pumapasok? "Pasok ka. At maupo ka muna sandali. Psensya na tlga!" Sbi ko. Atska nagbihis na. Pinalitan ko dn ang boxers ko ng jersey short pra di na sya maawkward. Grbe, nakakahiya na tlga to.

Mga ilang minuto pa at lumabas na ko papunta sa kinauupuan nya.

"Uhh- hi kristof! Good evening. Nakalimutan mong inilagay mo sa bag ko ito." Sabay abot ng mga folders ko. "Tinignan ko ang mga laman at nkita kong pra pla yan sa irereport mo sa lunes, naisip ko baka ksi magrush ka kung sa lunes ko pa ibibigay"

"Salamat. Pero dpat tinext mo nlng ako. Gabi na at delikado kung maglalakad kang magisa." Pagaalala ko. Nakatingin sya saken ng seryoso at may pagkagulat.

"Ano yang nasa muka mo kristof? Napano ka?" Nasa tono nya ang pagaalala.

Ipinakuha nya saken ang medicine kit. Kinuha ko ito at sininulan nya kong gamutin. Diko na halos maramdaman ang kirot ng galos ko dhil sa sobrang lakas ng kabog ng didbdib ko. Nang matapos yon, niligpit na nya yung kit at ibinalik saken.

"Oh ayan tapos na. Sa susunod wag ka nang makikipagaway, kung gusto mong nababasag ang mukha mo sabhin mo lang ako nlng ang gagawa." Pagbibiro nya. Hinawakan ko ang kamay nya.

"Salamat Louise"

"Wala yon." Sabi nya bago unti unti nitong inaalis ang pagkakahawak ko sa kamay nya.

"Pare!! Balita ko wala daw sila ti--" si hans. Naputol ang pananalita nya ng makitang bahagyang hawak ko prin ang kamay ni Louise. Alam ko na ang tumatakbo sa isip nya kaya sinenyasan ko ito na tumigil at sa halip ngumiti ito bago pumasok.

"May bisita ka pla, di mo man lang snabi." Pangaasar nya.

"By the way, im Hans. Hans Carlo Villaflor."

"Sarah Louise Jimenez." She said and smiled.

"Gandang pangalan! Bagay na bagay sa sweet and charming mong mukha. No wonder kaya nainlove sayo tong kaibigan ko." Come on hans! Nilalaglag mo ko.

"Thanks. Uhh Kristof I think I need to go home. May ksma ksi ako sa labas. You guys, thank you sa time. And by the way hans nice to meet you!"

Hinatid ko na sa gate si Louise at nagwave goodbye na sya saken.