Close

V

Sarah's

The hug made me feel better. Nagkaayos din kami ni Kristof. Pero makulit sya, khit na snabi ko nmang ayos na kami eh pinipilit prin nyang babawi daw sya. At ginagawa nya naman. Those simple things, and even our misunderstanding made us closer to each other. Prng yun pa ata ang nging way pra mas marami kming malaman sa isa't isa.

Nalaman kong naghiwalay ang parents nila. At pinili nilang sumama sa mama nila, may kapatid sya at one year younger lng ito skanya. Cute ksi lalaki sya tpos girl yung sibling nya.

Nalaman ko rin na marunong pla sya magluto at mging sa gawaing bahay, well trained sya. Plagi ko tuloy syang inaasar na perfect husband. Ko? Pssshh. Minsan sbay kmi kumakain at nanghihingi ako ng mga luto nya.

Sya din ang nagsasanay saken pagdating sa math problems. Yung ksi ang forte nya eh, ako nman I help him out kpag may di sya makuha sa science class nmin. Best partners' yan ang title nmin pra sa isa't isa.

"Class, we will be having an activity. Kuha na kayo ng partners nyo." Si miss science.

"Louise--" Kristof

"Sarah--" Fritz

"Partner tayo?" Awkward. Pano sabay ksi silang pmunta sa tapat ng seat ko and they're both asking to be my partner. I stood up.

"Uhhm. Thanks guys! Kaso si Shane na ksi ang partner ko eh. Right shane?" I said. Warningly smiling at shane. Hope she gets me.

"Ah. Oo! Oo! Partner na kmi, sorry boys bagal nyo ksi eh. Next time I guess? Pag pwede na ko." Biro nya. Bago sila bumalik sa upuan at kmi nmn ni Shane magkaharap.

Khit na never pa kong nagkaexperience about love. Di prin nmn ako dumb at ramdam kong may pagtingin si Shane kay Fritz.

"Alam mo, minsan gsto kitang bgyan ng award." Sabi ko kay shane. Tumingin lng sya.

"Ano nmang award? Ah alam ko na. 'The life saver awar' tama ba ko?" Sabi nya sabay tumawa sya.

"No." I said. "The most patient award" she got what I meant from that then she remained silent.

Di tlga sya nagrereact everytime na gnun yung bagay na pnaguusapan nmin. Hay shane. Kung alam mo lang. Di ka nagiisa. Wait what?

AFTER CLASS

I went to the lab. Yun ksi ang tambayan ko kpag wala pa si papa eh. Pinupuntahan nlng ako dun ng sister ko kpag uuwi na. Mdlas dun ko gnagawa ang homeworks ko pra mabawasan nmn ang loads ko. Bkit dun ko npili? Eh ksi walang masyadong nagpupunta don. Sino nga nmn ba ang gugustuhing tumambay sa lugar na disected animals lng ang tanging view. I started sorting out my things until someone held my arms. Its fritz.

"Fritz!! I almost died from a mini heart attack!" I said.

"Si Kristof, mahal mo ba tlga sya?" He asked. I was shocked.

"Y-yeah! I mean, oo nman! Anong klseng tnong ba nmn yan fritz." My mouth keeps on stuttering. I hope he never notice

"Bkit sya pa? What if he's just fooling you around? What if pnapasakay ka lng nya? You don't deserve someone like him. You deserve someone so much better!" He said. I was puzzled.

"What are you trying to say Kristof?" Im trying my best to be still.

"Ako! Ako sarah! Nandto ako. Nkita ko kung pano ka umiyak nung pinagtripan ka nya at napahiya ka. Sarah di ko yun gagawin! Wala syang kwenta sarah." Kinurot nun ang dibdib ko ng maliit.

"No! Mali ka Fritz. Hindi sya walang kwenta. Napatunayan nya na saken yon at wala syang dpat ptunayan sayo. Yun lng bang pagkapahiya ko inaalala mo? Well thanks fritz but guess what? Naayos na nmin yon. Why are you doing this fritz?"

"Because I think I love you now sarah! At ayokong skanya ka lng mpupunta."

"No. Yang nararamdaman mo, inggit at glit mo yan kay Kristof! Gsto mo syang msaktan kaya iniisip mong mahal mo ako at ngyon kinukumbinsi mo kong layuan ko si kristof at ipalit ka. Tumingin ka sa pligid mo fritz! May mas deserve kpa. At yung taong yon deserve din ang pagmamahal mo!! Sya yung taong never umalis sa tabi mo. Yung taong totoong mahal ka fritz. You never saw her. But now i know you will." Maya maya pa dunating si Shane at pumagitna samin.

"Guys tama na to ano ba! Papano nlng kung ibang tao ang nakakita sainyo dto? Di nman sa naghihimasok ako pero iniingatan ko lng kung ano yung iisipin nila pg nkita nila kyong nandto na kayo lng." Si shane. Nagaalala sya. I was never wrong about telling fritz what to realize. Sana lang di late yon.

"Look around you fritz. Realize all the things that you've done and you will find the person I told you." I said as I left.

Masyado nang nakakastress tong araw na to.

Shane's

Papunta na sana ako ng school library. Padaan ako ng lab at nkakita ako ng dlawang figure. Pamilyar yon saken kaya pumasok ako at ikinagulat ko naman ang pangyayaring inabutan ko don.

Why are you doing this fritz?" Sarah.

"Because I think I love you now sarah! At ayokong skanya ka lng mpupunta." Fritz. Napaurong ako dhil pkiramdam ko kinurot ako sa puso. Napahawak ako sa dibdib ko.

"No. Yang nararamdaman mo, inggit at glit mo yan kay Kristof! Gsto mo syang msaktan kaya iniisip mong mahal mo ako at ngyon kinukumbinsi mo kong layuan ko si kristof at ipalit ka. Tumingin ka sa pligid mo fritz! May mas deserve kpa. At yung taong yon deserve din ang pagmamahal mo!! Sya yung taong never umalis sa tabi mo. Yung taong totoong mahal ka fritz. You never saw her. But now i know you will." I controled my emotions, punas luha. Tapos I managed to walk through at pumagitna ako sa kanilang dlawa.

"Guys tama na to ano ba! Papano nlng kung ibang tao ang nakakita sainyo dto? Di nman sa naghihimasok ako pero iniingatan ko lng kung ano yung iisipin nila pg nkita nila kyong nandto na kayo lng." Sabi ko. Tama rin nmn yon. Ayaw kong mapahamak sila. Pero dko inasahan ang mga narinig ko. Binayaan ko nlng na di nila malamang knina pako nandon at nkikinig.

"Look around you fritz. Realize all the things that you've done and you will find the person I told you." Yun lng ang snabi nya tpos umalis na. Tinignan ko si fritz.

Nilapitan ko sya. Naaawa ako skanya. Pero mas naaawa ako sa srili ko. Dhil eto prin ako khit ilang beses nang ipinamumukha sakin ng mga pangyayari na KAIBIGAN LANG AKO. YUN LANG AT WALA NANG IBA PA. Tumabi ako sa kanya, pero tumayo sya paalis.

"Ano nnman bang gnagawa mo dto?" Sbi nya.

"Kailangan mo ng kausap. Alam ko yon kaya nandto ako." Sbi ko. Mamaya na luha please. Wag ka munang tutulo.

"Di kita kailangan makakaalis ka na."

Yun ang pinakamasakit na salitang narinig ko. Pkiramdam ko di ako makahinga. Dahan dahan akong tumayo at lumabas na ng pinto. Wala na kong snabi. Ayoko nang magsalita dhil pkiramdam ko, isang slita ko lng tutulo na ang mga luha sa mata ko.

Naglalakad na ko pauwi. Biglang umulan. Wow nman! Prng nakikisama ang langit sa pnagdadaanan ko. Nakakatawa. Lahat ng nsa paligid ko tumatakbo, naghahanap ng masisilungan. Pinili kong di na lng tumakbo. Ayos nrin to. Pra natatakpan yung pagiyak ko.