The Future Seeker's Future (KathNiel fanfic- Castillo Series #1)

TFSF 40

Damn. This chapter is killing me. Nababaliw ako habang sinusulat 'to. Kpayn. @ShesVham 

If you watched the trailer of this story, this is the past that will always keep on bugging them. Kung hindi niyo pa napapanood, the trailer's on the multimedia of the prologue of this story.

CHAPTER 40

Anong nangyayari dito? Business partners ba silang lahat ni Tito Allan kaya andito sila?

"Aleena kanina ka pa namin hinihintay.." inakbayan ako ni Tito Michael.

Tiningnan ko sila pero mukhang di sila nasisiyahan sa nakikita nila.

"Anong ginagawa mo dito?" Tito Jonathan asked him. 

Halata kay Tito Jonathan ang galit at inis sa pananalita niya.

"Bitawan mo siya Michael." seryosong sabi ni Ma'am Christia.

Huh? Bitawan ako? Bakit? 

Wala naman akong nakikitang mali sa pagkakaakbay ni Tito sakin? Ayaw ba nila sakanya?

"Sorry kung pumunta ako kahit hindi ako imbitado, pero natunugan ko kasing lalasunin niyo utak ng anak ko." nakangising sabi ni Tito sakanila habang hinigpitan ang pagkakaakbay sakin.

Anak?

Tiningnan ko silang lahat at halatang-halata na ako, si Hayley at si Ethan lang ang walang kaalam-alam sa nangyayari dito.

"Hayley, dalhin mo si Ethan sa taas. Mag-uusap muna kami dito." seryosong utos ni Tito Allan kay Hayley.

Tiningnan ko naman si Hayley na nagmamakaawang wag akong iwan dito pero mukhang natatakot din siya sa daddy niya kaya sabay silang umakyat ni Ethan sa taas.

"Ano po bang kailangan niyo sakin?" tanong ko sakanilang lahat. "Tsaka anak? Tito akala ko ba di mo pa nahahanap ang anak mo?"

Naguguluhan ako. Bakit andito ako kasama nila at parang ako ang pinag-aawayan nila.

"Great! Nilason mo na ang utak ni Misty ng mga kasinungalingan mo!" galit na sigaw ni Ma'am Christia kay Tito.

Misty?

"Kilala niyo po ako? Magkakilala kayo?" naguguluhan kong tanong.

Nangingilid na ang luha sa mata ko sa takot. Di ko maintindihan ang nararamdaman ko dito.

"Wag kang makikinig sakanila, Misty." bulong ni Tito sakin.

"Damn it!" inalis ko ang pagkakaakbay niya sakin at pumagitna sakanilang lahat. "Bakit ako andito? Bakit kayo andito? Sabihin niyo sakin kasi gulong-gulo na ako!" mangiyak-ngiyak kong pagmamakaawa.

Nilapitan ako ni Tita Andrea sabay niyakap pinaupo niya ako sa upuan at pinakalma.

"Hands off my daughter, Andrea!" matigas na sabi ni Tito Michael kay Tita.

"D-daughter?" parang binuhusan ako ng malamig na tubig nang marinig ko yun galing kay Tito Michael.

"Ang lakas ng loob mong sabihin niyan habang ikaw naman 'tong naunang mangialam ng anak! Sinira mo ang buhay ni Nathan, tandaan mo yan! He can't live a normal life because of your bullshits!" sigaw ni Tita kay Tito.