You And I

💜️His problem

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

"එහෙනම් යුන්ගි පරිස්සමින් ඉන්න..අපි ඉක්මනට එන්නම්."

"හරි ජින් හියුන්ග්.ඔයාලාත් පරිස්සමින් යන්න.නම්ජුනා මුකුත් නැති කරගන්න එහෙම එපා.."

"හරි හරි ඔයා ඕක කිව්ව 159 වෙනි වතාව...අපි යන්නම් වැඩ ටික බලාගන්න.වැඩිය මහන්සි වෙන්න එපා."

"හරි..හොදට විනෝද වෙලා එන්න දෙන්නම.."

නම්ජුන්ටයි ජින්ටයි සමුදීලා එයාලා ගියාට පස්සේ මම එයාපොර්ට් එකෙන් ආවා..ඒ දෙන්නා කාලෙකට පස්සේ කොරියා යන්නේ.මටත් යන්න ආසයි.ඒත් වැඩක් නෑ.මම එහෙම්මම ආයේත් ස්ටූඩියෝ එකට ගියා..මට සිංදු වගයක් හදන්න ලැබිලා තිබ්බා යුනිවසිටි එකේ වැඩකට...මාසේ අන්තිම වෙද්දි දෙන්න ඕන කිව්වත් මට ඒක ඉක්මනට ඉවර කරන්න ඕන වුනා.මේ සතියටම මම ඒ වැඩ කරපු නිසා මට ජන්ග්කුක්ව බලන්න තියා නිකන්වත් බීච් එකට යන්න බැරි වුනා.හට්සුකොයිව මම දකින හැමවේලේම ඒ කොල්ලව මට මතක් වුනා.ඇත්තටම එයා හොදින් ඇති කියලා මම හිතනවා.මොකද ඒ වගේ දුකක් දැනුනම හිත හැදෙන්න කාලය ඕන..එයා අනික තනියම ඉන්න නිසා කොහොම මේ දේවල් handle කරනවද කියලා මට හිතාගන්න බැරි වුනා..අදවත් වැඩ ඉවර කරලා බීච් එක පැත්තට යන්න ඕනි කියලා හිතපු මම වේලාවවත් නොබලා සිංදු ටික ලියන්න පටන් ගත්තා.

................

මම හවස වැඩ ටික කරලා බීච් එක පැත්තට ගියා.එදා ජන්ග්කුක්ව හම්බුන තැනටම මම ඇවිදන් යද්දි දැක්කේ ඒ හම්බුන තැන වැල්ලේ වාඩි වෙලා මුහුද දිහා බලන් ඉන්න හුරුබුහුටි කොල්ලව.මම එයා ගාවට ඇවිදන් ගිහින් එයාගේ එහා පැත්තෙන් වාඩි වුනා.

එයා ම‍ං දිහා බලලා හිනා වෙලා ආයේත් මුහුද දිහා බැලුවා.එයා පුදුම වුනේ නෑ මාව දැකලා.